Vandaag was de grote dag waar ik intussen heel lang naar uitgekeken heb.
Zo’n driekwart jaar geleden kreeg ik het idee om een serie zelfportretten te maken waarbij m’n eigen haar centraal zou staan. Nou is m’n snorhaar altijd al het middelpunt van m’n zelfportretten, maar deze serie wilde ik anders doen. Dit keer zou ik m’n hoofdhaar laten groeien en daar, als het lang genoeg was leuke dingen mee doen.
Nu, zoveel maanden later was het dan zo ver. M’n krullen gaan eraf, maar niet eerder dan dat ik een paar mooie foto’s heb gemaakt. Mua van de dag is Astrid, die me enorm heeft geholpen met schminken, haar knippen en what not. Thanks Astrid!
De beelden zijn allemaal gemaakt met behulp van Grandma, m’n Canon 1DsII, Knob, m’n Sigma 85 mm F1.4, twee Broncolor Impact 41 flitsers waarvan een met softbox rechts van de camera en een met grid links van de camera gericht op de achtergrond. Belichting was in alle gevallen F8 en 1/250 seconde met de flitsers op 1/3 power. De flitsers zijn getriggerd met de Pocket Wizard Plus II.
De hoeveelheid lol tijdens het maken van de beelden is niet meetbaar, m’n kale hoofd is weer de vertrouwde glimmende dome en ik kan bijna niet wachten op de reacties van iedereen op de beelden.
Komen ze:
In de serie zelfportretten is zodoende een nieuw project afgerond: Hair – but not the musical.
