Gothic fotoshoot

Het moest een keer gebeuren… Een fotoshoot bij een kasteel waarbij ik zelf het model ben… Die beelden heb ik nog niet, maar wel een paar alvast van de fotograaf die me gefotografeerd heeft. Ik had haar gevraagd om ook model te staan. Zo konden we in de avonduren even stoeien met een flitser en de nieuwe Cactus V5. Blijkt meteen hoe slecht Canon kan scherpstellen bij minder licht. Zucht.

Een paar beelden, later meer…

Hip beeld

Het kasteel De Lathmer heeft een enorme tuin aan de achterzijde en deze jongeman staat pontificaal middenin de tuin. Vrolijk als ‘ie is doet ‘ie gewoon mee… 🙂

 

Antoinette

Canon Eos 5D met Sigma 85 mm F1.4 – Iso 400; F1.4; 1/25 sec.

 

Antoinette

Canon Eos 5D met Sigma 85mm F1.4 – ISO 640; F1.4; 1/13 sec.

 

Antoinette

Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F2.8; 1/125 sec; 580EX links van de camera op 1/4 power op lumopro statief en Cactus V5

 

Antoinette

Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F2.8; 1/125 sec; 580EX rechts van de camera op 1/4 power op Lumopro statief en Cactus V5

 

Antoinette

Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F4.0; 1/125 sec; 580EX Rechts van de camera op 1/4 power op lumopro statief en Cactus V5

 

.

 

Een dijk van een wandeling



Kersenboomgaard

Augustus. Een veel bezongen naam. Gaius Octavius werd later Augustus genoemd toen hij keizer van Rome werd. De maand Augustus is zelfs naar hem vernoemd terwijl deze maand in die tijd nog Sextilis genoemd werd, de zesde maand. Augustus is de oogstmaand, het woord oogst is zelfs een afgeleide van augustus. Er zijn ook persoonsnamen afgeleid van Augustus: August, Gustaaf, Gust en Guus. Tssk, triest… De leeuw en de maagd zijn de sterrenbeelden van deze maand. Volgens de overlevering zal het goede wijn geven als augustus niet veel regen geeft, maar wel veel zonneschijn. En in een schrikkeljaar begint de maand augustus op dezelfde dag van de week als februari…

Maar genoeg van dit soort feitelijkheden. Feitelijk zou men een nieuwe feitelijkheid moeten toevoegen aan de maand Augustus. Een nelfenwandeling. Elke maand augustus is er een nelfenwandeling. Waarin de nelfentroepen zich met camera naar buiten begeeft en de wereld verkent rond Apeldoorn. De landschappen en de natuur van ons mooie Veluwse land vastlegt op de gevoelige geheugenkaart. De nelfen die elke maand de soms ongebaande paden betreden om met veel plezier te gaan fotograferen.

Zo ook deze maand. En dit keer in de polders van Wilp. Rond de Wilpsche Klei over de dijkjes van gras, uitkijkend over de uiterwaarden van den IJssel die langzaam richting Deventer stroomt. De dijkjes die te hoog water moeten kunnen tegenhouden, maar wat niet altijd lukt, zo leert ons de geschiedenis (hetwelk ik u momentaan zal onthouden). De dijkjes waar de geknotte populieren en knotwilgen oud en kromgetrokken zijn, de akkers vol mais staan, de jonge koeien uitgelaten rondspringen door het weiland. Waar de ooievaars klepperen, de reigers vissen en padden vangen, de reeën opgeschrikt raken door rond rennende hazen en een macht aan bloemen de schuine kanten van de dijkjes kleuren.

Poëtisch he? En het is niks dan de waarheid. Naast een schoon gezelschap was het genieten van de natuur in volle bloei. De zon stond de hele ochtend fel aan het strakke blauw en maakte de verre einden een beetje heiig. Door de ruime hoeveelheid regen van de dagen ervoor was het gras prachtig groen en de bomen gesierd met fris gebladerte. Voor deze wandeling werden de voitures naast de kerk neer gezet op de parkeerplaats van een restaurant. Het was nog bijna griezelig stil in het dorpje ten zuiden van de A1. Het ontbreken van enige wind maakte het warm en als snel gutste het transpiratievocht over ieders rug alsof het ging om een plots uitgebroken hyperhidrose.

Een picknickplaats onder een aantal zilverwilgen maakte een goede pauzeplek voor het innemen van koffie en broodjes. Sportievelingen als hardlopers en wielrenners haastten zich voorbij en lieten ons verwonderd achter. Wandelen is dan zoveel beter, rustiger en minder inspannend. Op een aantal plaatsen werd de route gesperd door een schrikdraad waar voldoende positieve lading door verplaatst werd om een flinke schok te krijgen, zo merkte de schrijver dezes. Een enorm spandoek bij een prachtige boerderij waarschuwde ons om stil te zijn vanwege de kersen die daar groeiden. De ene fruit boomgaard na de andere trok aan ons voorbij en bij het monument iets voorbij hoeve de Zandwei werd nogmaals rust gehouden en van het zonnetje genoten.

Het laatste stuk over de Marsstraat en de Veluwsche bandijk was net zo genieten, met weer heel ander uitzichten. Deze dijkjes waren ooit onderdeel van een waterkering die we nu kennen als de winterdijken, aangelegd om het wispelturige karakter van de IJssel in toom te houden. Aan het eind van de wandeling werd met de voiture richting museumcafé de Kribbe gestuurd, alwaar op een zonovergoten terras werd genoten van de heerlijke koffie en appelgebak.

[svgallery name=”Nelfen_Wilp” link=”Ga hier naar de fotoserie.”]

.