Zoals elk jaar is het rond de helft van de maand december tijd voor kerst- en nieuwjaarskaarten. En zoals gebruikelijk maak ik die zelf. Door middel van fotografie. Hoe anders…
M’n kerstkaart heb ik gemaakt met twee lichtbronnen, de hoofdflitser rechts van de camera, hoog, met grid en reflector, de andere (slave)flitser achter me, links van de camera in een zilveren paraplu. Verder de camera Canon 1Ds II met de 80mm F1.4 op statief met zelfontspanner. De teksten en zo zijn met Votozjop aangebracht, maar de foto is SOOC, ofwel straight out of camera.
Kerstkaart 2012
De nieuwjaarskaart is samen met de, inmiddels grote liefde van m’n leven gemaakt in haar Engels ingerichte woonkamer. Er is gebruik gemaakt van bestaand licht en de camera met 28mm op statief met zelfontspanner. Voor de gelegenheid heb ik me in een plaid gehuld om een Schotse kilt na te bootsen, de kousen komen uit Oostenrijk en het te kleine jasje uit een kringloopwinkel in Zwitserland, de Schotse baret is authentiek. De teksten heb ik met Votozjop aangebracht.
Soms kom je in de plezierige omstandigheid waarbij je een aantal heel bijzondere mensen kunt ontmoeten. Mijn vriendinnetje is onderwijzer in het speciaal onderwijs en er kwam een dag dat ik werd uitgenodigd om in de klas mee te doen. En dat doe ik natuurlijk niet zonder een camera mee te nemen… De kinderen zijn geweldig. Ik heb ze nu een aantal keren mogen ontmoeten en het zijn geweldige mensen. Allemaal met hun eigen problemen, maar zo eerlijk en oprecht, zo vol leven. Een uitdaging en een geweldige ervaring om ze te mogen fotograferen. De foto’s zijn uiteindelijk aan hun ouders aangeboden tijdens het kerstfeest van de school.
Hieronder volgt een impressie van de klas en de kinderen.
Twas weer zo’n dag. En terwijl ik worstel om foto’s in te voegen in deez’ post (ruzie met een paar plugins…), het buiten donker wordt, de strooiwagens de weg weer op gaan omdat het nog steeds winter is, de kachel snort en de hete koffie m’n bril beslaat, wacht ik op het updaten van de WordPress database…
Vandaag was het de dag voor een nieuwe wandeling van de Werkgroep Natuur en Landschap Fotografen, kortweg de Nelfen genaamd. Het maandelijks terugkerende ritueel, de periodieke wandeling, de regelmatig terugkerende gezondheidsbewegingen, de leukste mogelijkheid om fraaie beelden te maken van Neerlandsch schone natuur. 🙂
Vandaag waren we te gast in het mini gehucht Driedorp ten zuiden van Nijkerk. Per abuis parkeerden we onze voitures op de parkeerplaats van de plaatselijke kerk en de vele hoedjes keken ons toch wat bevreemd aan. Onze rugzakken, camera’s en wandelkleding deden de wenkbrauwen fronsen en de vraagtekens waren te lezen in de ogen van de aanschouwenden.
Het zonnetje deed vermoeden dat het voorjaar in aantocht is, de vogels spraken van betere tijden en zelfs de krokussen lieten hun schoonheid zien tussen het licht bevroren gras. Als dat geen lentebodes zijn, wat dan nog wel..? Het zachte licht en de fraaie landschappen, de vele boerderijen, oprijlanen, majestueuze beuken en eiken waren voer genoeg voor de hongerige camera’s en objectieven. De temperatuur was nog lang niet des lentes maar het zonnetje maakte veel goed. Door de winterse neerslag en vele regen van de afgelopen dagen waren de paden niet alleen modderig maar ook nat en soms zelfs met ijs bedekt. Pas gepoetste wandelschoenen werden niet meer zo netjes en bij de schrijver dezes zat de modder al snel tot een zekere hoogte.
Op de terugweg zagen we de ruim van tevoren aangekondigde winterse bui op enige afstand passeren. Donkere wolken met lange sluiers neerslag eronder bewogen zich met enige snelheid richting het oosten en met de felle zon er bij gaf dat een fraai gezicht. Gelukkig hebben we de wandeling droog kunnen volbrengen.
We hebben koffie gedronken en appelgebak met slagroom gesmikkeld in de Meadows, een uitspanning benevens hotel De Roode Schuur in Nijkerk. Niks mis mee en nagenietend van de wandeling was het goed toeven in de kleurig aangeklede gasterij.
Een enorm grijze dag en een flinke wind kondigde een nieuwe wandeling aan voor de werkgroep Natuur en Landschap fotografie. En het zag er niet veel beter uit voor de rest van de dag. Een dik regengebied zou de Lage Landen beregenen alsof het niks was. Toch waren er elf zielen die de uitdaging aan wilden gaan en gezamelijk toog het richting Garderen, het kleine dorpje midden op de Veluwe.
Op zich was de wandeling ook al niet heel veel bijzonders, de bossen gaven weinig uitzicht, links en rechts heel veel omgezaagde bomen en alleen het Boeschoterveld, een klein heuvelachtig heideveld was een aangename afwisseling. Door de zachtjesaan steeds harder neerdalende regen werden de toch al modderige paden tot modderplassen omgetoverd. Even schuilen onder een paar dennenbomen en het kleine stukje terug naar de auto. Nog geen 5 km gelopen, natgeregend en trek in koffie met de onvermijdelijke appeltaart.
De Bonte Koe in Garderen bleek ernstig gesloten, maar Het Uddelermeer was gelukkig open. Koffie, al dan niet van friese afkomst, chocolademelk en appeltaartjes met veel slagroom stond al snel op tafel. De regen kwam nu serieus naar benee en dat beloofde een herfstige zondagmiddag binnenshuis voor de warme kachel. Weinig foto’s gemaakt, maar wel een paar sfeervolle overgehouden. 🙂
Vandaag was de grote dag waar ik intussen heel lang naar uitgekeken heb.
Zo’n driekwart jaar geleden kreeg ik het idee om een serie zelfportretten te maken waarbij m’n eigen haar centraal zou staan. Nou is m’n snorhaar altijd al het middelpunt van m’n zelfportretten, maar deze serie wilde ik anders doen. Dit keer zou ik m’n hoofdhaar laten groeien en daar, als het lang genoeg was leuke dingen mee doen.
Nu, zoveel maanden later was het dan zo ver. M’n krullen gaan eraf, maar niet eerder dan dat ik een paar mooie foto’s heb gemaakt. Mua van de dag is Astrid, die me enorm heeft geholpen met schminken, haar knippen en what not. Thanks Astrid!
De beelden zijn allemaal gemaakt met behulp van Grandma, m’n Canon 1DsII, Knob, m’n Sigma 85 mm F1.4, twee Broncolor Impact 41 flitsers waarvan een met softbox rechts van de camera en een met grid links van de camera gericht op de achtergrond. Belichting was in alle gevallen F8 en 1/250 seconde met de flitsers op 1/3 power. De flitsers zijn getriggerd met de Pocket Wizard Plus II.
De hoeveelheid lol tijdens het maken van de beelden is niet meetbaar, m’n kale hoofd is weer de vertrouwde glimmende dome en ik kan bijna niet wachten op de reacties van iedereen op de beelden.
Komen ze:
In de serie zelfportretten is zodoende een nieuw project afgerond: Hair – but not the musical.
Afgelopen week het gelukkie gehad om aanwezig te mogen zijn bij een event van Nikon.
De avond draaide vrijwel geheel om de nieuwe Nikon 1 series en we konden ons hart ophalen met het uitproberen van deze kleine camera’s. Nou had ik de J1 al een dagje mee gehad voor ‘ie utikwam, dus dat was niet nieuw. Maar een theatergroep fotograferen met 50 anderen in de waanzinnig grote studio’s van Lukkien in Ede is een heel ander verhaal. De theatergroep speelde een bruiloft na die we konden fotograferen. Fun! Confetti, ringen, boeket, dansen, the whole nine yards.
Collega’s Rick en Wilfred waren zo vriendelijk om mij in actie vast te leggen… We hebben enorme lol gemaakt, lekker gegeten, veel mensen gesproken – kwam Peter nog tegen – helemaal goed.
De Nikon v en j 1 is een verbazend snelle camera, met snelle autofocus, lompveel beelden per seconde, flink veel kleurruis bij ISO 800, zelfs in het roze te verkrijgen – de zogenoemde Nikon gay 1 – lastig vast te houden met handen van formaat, stevig gebouwd, met objectieven van wereldklasse en met een adapter te gebruiken met alle overige Nikon objectieven. Kheb een V 1 zelfs gezien achterop een 600 mm…De camera is klein, met een klein objectiefje, kleine knopjes en een super kleine sensor. Maar wat een mooie beelden maak je hier mee zeg. Wow.
Als je de andere beelden wilt zien die we die avond hebben gemaakt, kom dan eens langs in de winkel. Kun je gelijk de Nikon 1 serie camera’s even vasthouden. 🙂
Op Sinterklaas avond het genoegen gehad om te genieten van kadootjes, chocolade muizen, pepernoten, kerstmutsen, skyradio met kersthits, gluhwein en gewoon ouderwetse gezelligheid. Snieklaas had grote inkopen gedaan, de chocoladeletters en de marsepeinen figuurtjes waren niet van de lucht, iedereen genoot. Heerlijk, zo’n avondje.
Vanzelfsprekend ende natuurlijk kon ik het niet laten om wat sfeerbeelden te maken. Grandma (Canon 1Ds II) en Burned (Canon EF 24-105) en natuurlijk de Metz 45CL staafflitser die het mooiste licht maakt wat je maar hebben kunt naast je camera. Genieten.
Een nieuwe wandeling gemaakt met de vrienden en vriendinnen van de fotoclub die de landschappen en de natuur van de Lage Landen fotograferen. Eens in de maand gaan we op weg, ergens in Nederland en genieten we van de prachtige uitzichten, de mooie natuur, de eeuwenoude landschappen en nog veel meer.
Een van die parken hebben we vandaag bezocht en grondig onderzocht. Kasteel Staverden nabij Ermelo, een dorp in het noorden van de Veluwe. Het witte kasteel staat parmantig in een watertje en de bijgebouwen in het groen. De watermolen, de vele watervalletjes trekken vooral op zondagen vele dagjesmensen. Het kasteel, de tuinen en ook het kapelletje trekken nog steeds veel bruidsparen. De witte pauwen worden daar sinds de 14e eeuw gehouden om jaarlijks de Hertog van Gelderland een witte pauwenveer aan te kunnen bieden.
De verschillende, korte routes zijn gemakkelijk te lopen en gaan langs de beeklopen, de landerijen, over boeren erven, langs boerderijen, over lange lanen en natuurlijk door de tuinen rond het kasteel.
Het was weer een briljante ochtend om te wandelen. Waterkoud, heel af en toe een zonnetje en de mooiste landschappen. Koffiedrinken met een heerlijk stuk taart in het restaurant naast het kasteel was een genot en een geweldige afsluiting. De beelden zijn allemaal gemaakt met Lydia en Nifty (Canon 5DII en 50mm F1.8) met het diafragma vol open en in Lightroom omgezet in Zwart Wit. Verder nog hier en daar een vignet toegevoegd en het contrast flink omhoog gebracht.