Het blijft een bijzonder gebeuren.
Een bezoekje te brengen aan de klas van mijn lieve vrouw. Met al die speciale kinderen die zo echt zijn. Niks kan omschrijven wat er gebeurt als je daar bent en gewoon met een bakkie koffie aan de zijkant een beetje toekijkt. Zo eerlijk en blij als ze zijn. Zonder poeha, zonder bijbedoelingen, eerlijk, echt en bijzonder.
Ik mocht weer portretten maken. Een groepsfoto volgt nog.