Nelfenwandeling – denbaat.nl

19 februari 201216 januari 2013

Nelfen Driedorp

Twas weer zo’n dag. En terwijl ik worstel om foto’s in te voegen in deez’ post (ruzie met een paar plugins…), het buiten donker wordt, de strooiwagens de weg weer op gaan omdat het nog steeds winter is, de kachel snort en de hete koffie m’n bril beslaat, wacht ik op het updaten van de WordPress database…

Vandaag was het de dag voor een nieuwe wandeling van de Werkgroep Natuur en Landschap Fotografen, kortweg de Nelfen genaamd. Het maandelijks terugkerende ritueel, de periodieke wandeling, de regelmatig terugkerende gezondheidsbewegingen, de leukste mogelijkheid om fraaie beelden te maken van Neerlandsch schone natuur. 🙂

Vandaag waren we te gast in het mini gehucht Driedorp ten zuiden van Nijkerk. Per abuis parkeerden we onze voitures op de parkeerplaats van de plaatselijke kerk en de vele hoedjes keken ons toch wat bevreemd aan. Onze rugzakken, camera’s en wandelkleding deden de wenkbrauwen fronsen en de vraagtekens waren te lezen in de ogen van de aanschouwenden.

Het zonnetje deed vermoeden dat het voorjaar in aantocht is, de vogels spraken van betere tijden en zelfs de krokussen lieten hun schoonheid zien tussen het licht bevroren gras. Als dat geen lentebodes zijn, wat dan nog wel..? Het zachte licht en de fraaie landschappen, de vele boerderijen, oprijlanen, majestueuze beuken en eiken waren voer genoeg voor de hongerige camera’s en objectieven. De temperatuur was nog lang niet des lentes maar het zonnetje maakte veel goed. Door de winterse neerslag en vele regen van de afgelopen dagen waren de paden niet alleen modderig maar ook nat en soms zelfs met ijs bedekt. Pas gepoetste wandelschoenen werden niet meer zo netjes en bij de schrijver dezes zat de modder al snel tot een zekere hoogte.

Op de terugweg zagen we de ruim van tevoren aangekondigde winterse bui op enige afstand passeren. Donkere wolken met lange sluiers neerslag eronder bewogen zich met enige snelheid richting het oosten en met de felle zon er bij gaf dat een fraai gezicht. Gelukkig hebben we de wandeling droog kunnen volbrengen.

We hebben koffie gedronken en appelgebak met slagroom gesmikkeld in de Meadows, een uitspanning benevens hotel De Roode Schuur in Nijkerk. Niks mis mee en nagenietend van de wandeling was het goed toeven in de kleurig aangeklede gasterij.

Hieronder een aantal beelden.

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

22 januari 201216 januari 2013

Het Gat van Zus

Een enorm grijze dag en een flinke wind kondigde een nieuwe wandeling aan voor de werkgroep Natuur en Landschap fotografie. En het zag er niet veel beter uit voor de rest van de dag. Een dik regengebied zou de Lage Landen beregenen alsof het niks was. Toch waren er elf zielen die de uitdaging aan wilden gaan en gezamelijk toog het richting Garderen, het kleine dorpje midden op de Veluwe.

Op zich was de wandeling ook al niet heel veel bijzonders, de bossen gaven weinig uitzicht, links en rechts heel veel omgezaagde bomen en alleen het Boeschoterveld, een klein heuvelachtig heideveld was een aangename afwisseling. Door de zachtjesaan steeds harder neerdalende regen werden de toch al modderige paden tot modderplassen omgetoverd. Even schuilen onder een paar dennenbomen en het kleine stukje terug naar de auto. Nog geen 5 km gelopen, natgeregend en trek in koffie met de onvermijdelijke appeltaart.

De Bonte Koe in Garderen bleek ernstig gesloten, maar Het Uddelermeer was gelukkig open. Koffie, al dan niet van friese afkomst, chocolademelk en appeltaartjes met veel slagroom stond al snel op tafel. De regen kwam nu serieus naar benee en dat beloofde een herfstige zondagmiddag binnenshuis voor de warme kachel. Weinig foto’s gemaakt, maar wel een paar sfeervolle overgehouden. 🙂

Check it:

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

4 december 20114 december 2011

Kasteel Staverden

Een nieuwe wandeling gemaakt met de vrienden en vriendinnen van de fotoclub die de landschappen en de natuur van de Lage Landen fotograferen. Eens in de maand gaan we op weg, ergens in Nederland en genieten we van de prachtige uitzichten, de mooie natuur, de eeuwenoude landschappen en nog veel meer.

Een van die parken hebben we vandaag bezocht en grondig onderzocht. Kasteel Staverden nabij Ermelo, een dorp in het noorden van de Veluwe. Het witte kasteel staat parmantig in een watertje en de bijgebouwen in het groen. De watermolen, de vele watervalletjes trekken vooral op zondagen vele dagjesmensen. Het kasteel, de tuinen en ook het kapelletje trekken nog steeds veel bruidsparen. De witte pauwen worden daar sinds de 14e eeuw gehouden om jaarlijks de Hertog van Gelderland een witte pauwenveer aan te kunnen bieden.

De verschillende, korte routes zijn gemakkelijk te lopen en gaan langs de beeklopen, de landerijen, over boeren erven, langs boerderijen, over lange lanen en natuurlijk door de tuinen rond het kasteel.

Het was weer een briljante ochtend om te wandelen. Waterkoud, heel af en toe een zonnetje en de mooiste landschappen. Koffiedrinken met een heerlijk stuk taart in het restaurant naast het kasteel was een genot en een geweldige afsluiting. De beelden zijn allemaal gemaakt met Lydia en Nifty (Canon 5DII en 50mm F1.8) met het diafragma vol open en in Lightroom omgezet in Zwart Wit. Verder nog hier en daar een vignet toegevoegd en het contrast flink omhoog gebracht.

Enjoy.

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

31 oktober 2011

Bijna elke dag een foto…

Tis moeilijk om echt elke dag een foto te plaatsen op dit blog-medium… Elke dag fotograferen is nauwelijks een punt, maar ook elke dag een foto bloggen is lastig. Kdoen m’n best…

Hieronder een aantal platen van de afgelopen dagen. Allemaal genomen met Lydia, m’n Canon 5DII en Nifty, de Canon 50mm F1.8 . Sluitertijden, diafragma’s en ISO waarden vind ik hier niet belangrijk. Het gaat tenslotte om de beelden. Die moeten je aanspreken of niet. Oordeel zelf.

Een stads, heuvelig landschapje wat doet denken aan… ehmm… iets. Ligt op het puntje van mijn tong, kan er ff niet op komen…

Aandachtig luisterend naar de grote Sifu en Sensei die de werking van de nieuw gearriveerde Nikon 1 V1 en J1 uitlegt aan deze belangstellende bezoeker. Er gaat schijnbaar een wereld voor hem open.

Ons collega Arjo, de altijd vrolijke man die zojuist een schoon en vrijwel nieuw shirt heeft aangemeten gekregen, evenals een meticuleus aangebrachte moustache. Er waren twee man voor nodig om dit voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt. Met een stralende glimschater als resultaat. 🙂

Serieus in gesprek tijdens de afgelopen wandeling van de Nelfen, de leden van de werkgroep Natuur en Landschap fotografen van onze fotoclub AFV de Veluwe. Deez’ maal waren we ten zuiden van Otterlo, wandelend in het Otterlose Buurtbosch en struikelend over het Mosselsche zand. herfstkleuren en paddestoelen ten overvloede. Werelds…

Het Mosselsche zand, een zandverstuiving zoals er enkele zijn op de Veluwe, de woestijnen van het middenste Nederland, de Negef van Gelderland, het strand zonder zee in de binnenlanden. Glooiend en golvend, bedekt met mossen en dennennaalden, vliegdennen en hertensporen. Stilte zonder wind, grijze luchten hangen zwaar boven de naaldbomen, een eenzame wandelaar met een tas vol zelf geplukte cantharellen vertelde ons uit te kijken naar een culinair hoogstandje of een hoogvliegende trip, da’s niet helemaal duidelijk.

De herfstbla’ren kleuren geel, goud en oranje tegelijk aan de spichtige, witte berkenstammen en steken fel af tegen het immer groene loof van de naaldbomen en de bruine, uitgebloeide heide struiken. Eenzaam en vrijwel alleen staan zij daar, vaak onopgemerkt door de enkele bezoeker van dit stukje fraaie natuur.

Een man en zijn laarzen. De natuur verkennend, onbewandelde paden betredend en nieuwe grondgebieden explorerend. Een man en zijn laarzen en de natuur, onlosmakelijk met elkander verbonden. Dat er een Nikon in het spel te zien is kan ik ook niks aan doen. 🙂

Awel, tot zover de enkele beelden die de afgelopen dagen de lichtgevoelige sensor van Lydia en Nifty zijn gepasseerd en de geheugenkaart hebben bereikt. Het miraculeuze proces wat schrijven met licht heet en de mensheid fotografie is gaan noemen. Khoop met deze beelden enige verwondering en wellicht bewondering te hebben opgewekt. De woorden zijn eveneens van mezelf, ontsproten uit een toetsenbord, gevoed door een glas rode wijn en de kleuren en/of grijstonen van de beelden.

Bijna Elke Dag Een Foto: EDEF 🙂

1 augustus 2011

Oprijlaan

Zomaar een oprijlaan naar een statig huis in een bosachtige omgeving. Het aangeharkte grind is in tegenspraak met de meer achteloos neergeworpen witte ketting. Het eveneens witte paaltje lijkt even achteloos midden in het grind van de oprijlaan geplaatst te zijn. Het huis, met het hoog gepunte dak, lijkt je stiekem aan te kijken tussen de takken door en met een bochtje langs de oprijlaan.

Elke Dag Een Foto – EDEF 🙂

31 juli 201131 juli 2011

Having Fun

Vandaag met de werkgroep Natuur en Landschapfotografie een nieuwe wandeling gemaakt. Deze keer in de regio ten zuiden van Deventer rond het onooglijke dorpje Joppe. Nooit van gehoord, evenals het dorp Epse, wat er vlak naast ligt.

Het was redelijk weer, windstil en de landschappen waren prachtig. Het gezelschap zoals altijd briljant en de lol overal aanwezig.

Elke Dag Een Foto. EDEF. 🙂

25 april 201125 april 2011

Nelfen Wieselse Bos

Een nieuwe wandeling met de fotoclub. Met de werkgroep Natuur en Landschappen Fotografie, de Nelfen hebben we een nieuw stukje Nederland ontdekt. Vlakbij huis. Apeldoorn that is… In het verlengde van de paleistuinen en het paleispark van Het Loo, als onderdeel van de kroondomeinen, ligt het Wieselse Bos. Een koninklijk bos met eeuwenoude bomen, slingerende paden, verrassende uitzichten en een heus bronzen kunstwerk van boomstronken wat een plattegrond van de kathedraal van Reims moet uitbeelden. De boomstronken staan op een vreemde plek in het bos en het lijkt alsof ze daar uitgestrooid zijn. Een vreemdsoortig kevertje zat op een van de bronzen boomstronken in het zonnetje en werd meteen belaagd door een flink aantal macro- en telelenzen. Een onzer vertelde dat hij op die plek eens een ontmoeting had met Pieter van Vollenhove die vertelde van de uitbeelding. Het hoe en waarom blijft voor alsnog een raadsel. Wat duidelijk blijft is dat het niet meteen duidelijk is dat het geheel een plattegrond moet voorstellen van een kathedraal.

Het frisse lentegroen aan de bomen en het zomerse zonlicht maakte het tot een feestje om te wandelen in dat stukje bos net buiten Apeldoorn. Vlakbij de Konings Eik ligt een vennetje. Een diepe put in de grond wat een drinkplaats moet zijn voor de dieren in het bos. De bomen rond het ven staan majestueus met hangende takken over het water. Tevergeefs werd gezocht naar de hazelworm, een bosbewoner die zich bij zo’n watertje in het zonnetje prima op z’n gemak zou voelen. Een onbekend soortige eend werd wel gespot en vanzelfsprekend meteen vastgelegd op de geheugenkaart.

Nog iets verder staat een gedenksteen op een hoog punt (ongeveer 80 meter boven NAP) met een verrassend uitzicht over de zogenoemde pannekoeksdennen. Het uitzicht richting het noorden is verbazend ver en onverwachts in onze achtertuin. De meesten van ons waren niet bekend met dit deel van de Veluwe en dat zo dicht bij huis. De gedenksteen was ter ere ende ter herinnering aan de gevallenen in WOII, zo stond er te lezen. Sommigen meenden Zwolle te zien liggen en anderen dachten dat het Epe was daar in de verte. Een onzer keek door een verrekijker en rapporteerde dat een boer op zijn land bezig was… Hoe het ook zij, het uitzicht was prachtig op deze warme zaterdagmiddag.

De terugweg naar de Echoput was een feestje met nog steeds dat zomerse zonlicht door het frisse lentegroen. Het verlangen naar een groot glas blond schuimend bier werd alsmaar sterker en zou weldra beloond worden. De Echoput staat langs de Amersfoortse weg van Apeldoorn naar Nieuw Millingen en had ooit een heuse Echoput voor de deur staan. In een ver en inmiddels grijs verleden kan ik me herinneren zelf ook keihard “echo!” geroepen te hebben in de put. Het toenmalige restaurant is inmiddels vervangen door een hypermodern gebouw met een hotel, restaurant en een terras. Bij binnenkomst werden we direct opgevangen door een chef du maitre, of hoe zo iemand dan ook mag heten, en eerst bedenkelijk van top tot teen bekeken. Ik moet zeggen dat we er inderdaad stoffig en dorstig uitzagen na onze wandeling. Gelukkig werden we vriendelijk de weg gewezen naar het terras waar we al gauw werden voorzien van grote glazen bier, koffie, cola light en munt thee. Een prima afsluiting van een nieuw avontuur van onze nelfen groep.

Onderstaande beelden zijn allemaal gemaakt met een Canon 5D en de Lensbaby Composer.

Cheers.

Aan de ene kant dacht ik: “Zal ik de Daimler nemen vandaag of gewoon de Volvo…”. Aan de andere kant dacht ik… niks. Kheb geen Daimler. Alleen maar een Volvo. 🙂

Deze koele dude zag er uit alsof hij de master of cool was. And you know what? He is…