Afgelopen zaterdag een leuk stel op bezoek in m’n flet.
Voordat de pizza’s en flessen wijn werden aangevoerd, hebben we een paar foto’s gemaakt. Niet iedereen wil graag op de foto, maar even gek doen met wat hoedjes en een gekke jas doet wonderen en werkt meestal ontspannend. Het doel was een paar foto’s van het stel samen maar ik kon het niet laten om een paar portretten te maken van hen, elk apart. Dat helpt ook om het licht te testen en vertrouwen in elkaar te krijgen. En ik werk het liefst met enkele personen. Groepen en stellen zijn nou eenmaal lastiger vast te leggen. Gelukkig helpen de werkpaarden van Broncolor om de boel goed uit te lichten.
Voor de camera-gearhead-geeks onder ons: Beelden zijn gemaakt met Grandma, de Canon 1DsII met Knob, de Sigma 85mm F1.4 en de verlichting werd geleverd door Broncolor met reflector en grid. De beelden zijn verder bewerkt in Lightroom. Blijvend verbaasd wat de verschillende presets kunnen doen met een foto. Ook blijvend verbaasd hoe scherp de 85mm is.
Op vrijdag 26 april werden door het hele land de Koningsspelen gehouden. Zo ook op de school voor speciaal onderwijs in Zwolle waar ik al eens eerder over schreef. De kinderen hadden diverse praalwagens versierd en hielden een parade waarbij de wagens door een heuse jury werden beoordeeld. Ondanks de stromende regen hadden de kids enorm veel plezier en was het een feestje. Er stonden springkussens in de gymzaal en er werden suikerspinnen gemaakt.
Door de regen werd m’n camera en lens erg nat en dat had een ernstig effect op de autofocus. Ook werkten een aantal knopjes achter op de camera op enig moment niet meer…
Er gaat niets boven een familiebezoekje tijdens de voorjaarsvakantie in het zonnige zuiden van het Zeeuwse land. Middelburg is een oude vestingstad en is op een worp des steens afstand van het strand gelegen. Bij aankomst moest natuurlijk het strand worden bezocht. Terwijl de zon de voorjaarsstralen naar de aarde stuurde en de enkele wandelaar verwarmde, grote schepen langzaam ronkend door de vaargeul gleden, het vlakke water loom het strand op golvend. Heerlijk, zo’n wandelingetje.
Op uitnodiging van een flink bouwbedrijf hebben we een dierenpark verblijd met een bezoekje. De uitgebreide dierenverzameling was nog grotendeels in winterslaap, zoals te doen gebruikelijk in deze tijd van het jaar. Maar de jonge olifanten renden rondjes om een rotsblok, de haaien zwommen hun rustige baantjes en de mantelbavianen speelden met hun kleintjes.
De vlindertuin zat verbazingwekkend vol met vlinders, het safarirestaurant had lekkere koffie en de pinguins spetterden in het rond.
Het lijkt wel alsof alles vernieuwd moet worden. Soort van weg met het oude en in met het nieuwe. Zelfportretten maak ik al heel lang en al heel lang zoekende naar een eigen stijl. Niet alleen houdingen, uitdrukkingen, kleding en al dat soort, maar vooral ook licht en compositie en kleurgebruik. De laatste tijd veel beelden gezien die volgens het zogenoemde ‘wet plate’ proces worden gemaakt. Collodium fotografie met name en de kleuren die daarbij vrijkomen. Nu is het ganselijk ende onmogelijk om met digitale beelden het collodium effect te bereiken, maar er zijn Lightroom presets die er dichtbij komen. Als het gaat om de kleuren en de sfeer.
Onderstaand enkele beelden die ik het afgelopen jaar heb gemaakt en met Lightroom heb bewerkt. Ik ben er nog niet zeker van of dit is wat ik wil. Maar het is een stap en verder onderzoek zal uitwijzen of het de goede richting is.
Zoals elk jaar is het rond de helft van de maand december tijd voor kerst- en nieuwjaarskaarten. En zoals gebruikelijk maak ik die zelf. Door middel van fotografie. Hoe anders…
M’n kerstkaart heb ik gemaakt met twee lichtbronnen, de hoofdflitser rechts van de camera, hoog, met grid en reflector, de andere (slave)flitser achter me, links van de camera in een zilveren paraplu. Verder de camera Canon 1Ds II met de 80mm F1.4 op statief met zelfontspanner. De teksten en zo zijn met Votozjop aangebracht, maar de foto is SOOC, ofwel straight out of camera.
Kerstkaart 2012
De nieuwjaarskaart is samen met de, inmiddels grote liefde van m’n leven gemaakt in haar Engels ingerichte woonkamer. Er is gebruik gemaakt van bestaand licht en de camera met 28mm op statief met zelfontspanner. Voor de gelegenheid heb ik me in een plaid gehuld om een Schotse kilt na te bootsen, de kousen komen uit Oostenrijk en het te kleine jasje uit een kringloopwinkel in Zwitserland, de Schotse baret is authentiek. De teksten heb ik met Votozjop aangebracht.
Wat is er nou leuker dan een serie mooie foto’s van je kinderen? Een serie wordt afgeleverd met de geselecteerde beelden op een cd, een afdruk in kleur op A4 professioneel fotopapier en de geselecteerde beelden in een gebonden, 15 x 15 cm fotoboekje.
Onderstaand enkele voorbeelden van familieportretten die ik mocht maken.
Soms kom je in de plezierige omstandigheid waarbij je een aantal heel bijzondere mensen kunt ontmoeten. Mijn vriendinnetje is onderwijzer in het speciaal onderwijs en er kwam een dag dat ik werd uitgenodigd om in de klas mee te doen. En dat doe ik natuurlijk niet zonder een camera mee te nemen… De kinderen zijn geweldig. Ik heb ze nu een aantal keren mogen ontmoeten en het zijn geweldige mensen. Allemaal met hun eigen problemen, maar zo eerlijk en oprecht, zo vol leven. Een uitdaging en een geweldige ervaring om ze te mogen fotograferen. De foto’s zijn uiteindelijk aan hun ouders aangeboden tijdens het kerstfeest van de school.
Hieronder volgt een impressie van de klas en de kinderen.
Twas weer zo’n dag. En terwijl ik worstel om foto’s in te voegen in deez’ post (ruzie met een paar plugins…), het buiten donker wordt, de strooiwagens de weg weer op gaan omdat het nog steeds winter is, de kachel snort en de hete koffie m’n bril beslaat, wacht ik op het updaten van de WordPress database…
Vandaag was het de dag voor een nieuwe wandeling van de Werkgroep Natuur en Landschap Fotografen, kortweg de Nelfen genaamd. Het maandelijks terugkerende ritueel, de periodieke wandeling, de regelmatig terugkerende gezondheidsbewegingen, de leukste mogelijkheid om fraaie beelden te maken van Neerlandsch schone natuur. 🙂
Vandaag waren we te gast in het mini gehucht Driedorp ten zuiden van Nijkerk. Per abuis parkeerden we onze voitures op de parkeerplaats van de plaatselijke kerk en de vele hoedjes keken ons toch wat bevreemd aan. Onze rugzakken, camera’s en wandelkleding deden de wenkbrauwen fronsen en de vraagtekens waren te lezen in de ogen van de aanschouwenden.
Het zonnetje deed vermoeden dat het voorjaar in aantocht is, de vogels spraken van betere tijden en zelfs de krokussen lieten hun schoonheid zien tussen het licht bevroren gras. Als dat geen lentebodes zijn, wat dan nog wel..? Het zachte licht en de fraaie landschappen, de vele boerderijen, oprijlanen, majestueuze beuken en eiken waren voer genoeg voor de hongerige camera’s en objectieven. De temperatuur was nog lang niet des lentes maar het zonnetje maakte veel goed. Door de winterse neerslag en vele regen van de afgelopen dagen waren de paden niet alleen modderig maar ook nat en soms zelfs met ijs bedekt. Pas gepoetste wandelschoenen werden niet meer zo netjes en bij de schrijver dezes zat de modder al snel tot een zekere hoogte.
Op de terugweg zagen we de ruim van tevoren aangekondigde winterse bui op enige afstand passeren. Donkere wolken met lange sluiers neerslag eronder bewogen zich met enige snelheid richting het oosten en met de felle zon er bij gaf dat een fraai gezicht. Gelukkig hebben we de wandeling droog kunnen volbrengen.
We hebben koffie gedronken en appelgebak met slagroom gesmikkeld in de Meadows, een uitspanning benevens hotel De Roode Schuur in Nijkerk. Niks mis mee en nagenietend van de wandeling was het goed toeven in de kleurig aangeklede gasterij.
Een enorm grijze dag en een flinke wind kondigde een nieuwe wandeling aan voor de werkgroep Natuur en Landschap fotografie. En het zag er niet veel beter uit voor de rest van de dag. Een dik regengebied zou de Lage Landen beregenen alsof het niks was. Toch waren er elf zielen die de uitdaging aan wilden gaan en gezamelijk toog het richting Garderen, het kleine dorpje midden op de Veluwe.
Op zich was de wandeling ook al niet heel veel bijzonders, de bossen gaven weinig uitzicht, links en rechts heel veel omgezaagde bomen en alleen het Boeschoterveld, een klein heuvelachtig heideveld was een aangename afwisseling. Door de zachtjesaan steeds harder neerdalende regen werden de toch al modderige paden tot modderplassen omgetoverd. Even schuilen onder een paar dennenbomen en het kleine stukje terug naar de auto. Nog geen 5 km gelopen, natgeregend en trek in koffie met de onvermijdelijke appeltaart.
De Bonte Koe in Garderen bleek ernstig gesloten, maar Het Uddelermeer was gelukkig open. Koffie, al dan niet van friese afkomst, chocolademelk en appeltaartjes met veel slagroom stond al snel op tafel. De regen kwam nu serieus naar benee en dat beloofde een herfstige zondagmiddag binnenshuis voor de warme kachel. Weinig foto’s gemaakt, maar wel een paar sfeervolle overgehouden. 🙂