En daar is dan de maand mei. Waarin alle vogels een ei leggen, de bomen vol gebladerte geraken en de zon haar best doet om de aarde te verwarmen in aanloop naar de zomer. De expeditie van deze maand zou een royale wandeling worden door de tuinen van de pied de terre van onze koninklijke familie. Het Oude Loo ligt een beetje verscholen in de bossen van de paleistuinen en is bereikbaar door de indrukwekkende poorten met twee enorme beelden van herten.
Langs de kegelbaan gaat het naar het slot. De monumentale burcht staat statig te wezen met een forse gracht er omheen en een houten oprijlaan naar de gesloten poorten. De ketting en het bordje “toegang verboden” is niet erg dwingend en houdt niemand tegen om de houten brug over te lopen. Het speelhuisje staat in een ernstig groen gazon te glimmen in de zon en het lijkt alsof het net een vers verfje heeft gekregen.
De enorme lelievijver ligt te glinsteren in de zon en een rondje er omheen leidt langs het thee huisje waar enkele stoelen staan en een tafeltje. Vreemd genoeg ligt er ook een kruimeldief… Eeuwenoude bomen omgeven de vijver en een kleine waterval staat aan de noordzijde. Een pad leidt onder de waterval door en de onvermijdelijke foto door de waterval heen is snel genomen. Kikkervisjes, of donderkopjes bevolken de randen en de ondiepe delen van de vijver. De koningsvarens staan op uitkomen, ganzen varen rustig met hun jongen door het ondiepe water en de rododendrons staan in overvloed her dan wel der. Veel bloei zit er niet in. De meeste knoppen zijn bevroren geraakt tijdens de laatste koudegolf.
Het wordt drukker in het park. Grijsbehaarde hardlopers, gezinnetjes en een groep oude papierprikkers zijn te vinden op de vele slingerende paden. Terug aan de achterzijde van het kasteel zijn de giga-enorme Japanse karpers te zien, langzaam zwemmend op zoek naar een hapje. Een mandarijneend met een kuikentje peddelt over het water.
De azalea’s in de vele kleuren omgeven de gracht. Terwijl de wind even wegvalt zijn de bloemen goed te ruiken. De zoete geur en de warme zon geven een echt lente gevoel. Naast de ingang staat een heus doolhof. Manshoge beuken zijn in een ingewikkeld patroon gesnoeid en de juiste route leidt naar een soort van uitkijktorentje vanwaar je de hele doolhof kunt zien. Gelukkig zijn er voldoende hoeken af te steken, wat beschouwd zou kunnen worden als vals spelen, maar is gewoon de handigste manier om snel bij de uitkijktoren te komen.
De vele gazons rond de doolhof nodigen uit om eens rustig te zitten, te genieten van de zon en een bakkie koffie in te nemen. De groep verzamelde zich langzamerhand op dezelfde gazons en werd het tijd om de dag af te sluiten. Het etablissement naast de hoofdingang serveert een gemeen lekker bakkie leut en een overheerlijk gebakje. Nog nagenietend van de wandeling en de prachtige tuinen wordt andermaal een expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.
[svgallery name=”OudeLoo” link=”Ga hier naar de fotoserie.”]
.
