Eenmaal per maand organiseren we een natuurwandeling met de werkgroep Natuur en Landschapfotografie van de fotoclub AFV de Veluwe in Apeldoorn. De wandeling van vorige week kon niet doorgaan vanwege het barre weer en de enorme hoeveelheden regen die toen naar benee kwamen. Deze zondag was het rustiger weer. Wel zwaar bewolkt, maar windstil met een aangename temperatuur.
De groep bestond uit een aantal enthousiaste fotografen die van wandelen en natuur houden. De route hebben we ingekort en we hebben rond het landhuis Joppe de boel verkend. Het landhuis en de rondom liggende percelen doen een beetje denken aan de Engelse landschappen die je doorgaans vindt rond de landhuizen die bewoond worden door edelen. De boerderijen rond het landhuis liggen verscholen in weilanden, akkers vol mais en koren, Hollandse koeien grazen op het gemak, mensen laten hun hond uit, genietend van de omgeving en het rustige weer.
De wandeling voert langs enorme vijvers vol waterlelies, door oude beukenbossen, langs dromerige boerderijen en strak gemaaide weilanden. Het landhuis zelf staat leeg maar wordt netjes onderhouden door who knows who. het klokje beiert zachtjes de hele uren weg terwijl de donkere wolken rustig langs het uitspansel drijven. Paddestoelen groeien overal en vooral op de natte plekken alsof het ernstig herfst is. Deze wondertjes worden vanzelfsprekend kromgebogen, of plat-op-je-buik liggend gefotografeerd om de fijnste details vast te leggen.
[svgallery name=”NelfenJoppe” link=”De fotoserie vind je via deze link”]
De avond der avonden brak aan toen de telefoon ging. Goede vrind en collega-fotograaf Frank Peters vroeg me mee te gaan op jacht naar donkere wolken, regenbuien en bliksemschichten. Minstens 4 seconden moest ik nadenken of ik wel mee zou gaan… Kheb nog nooit zoveel lol gehad in zulk slecht weer…
De buienradar raakte overbelast maar gaf nog net de immense hoeveelheid zware buien te zien die er aan zaten te komen vanuit het zuiden. Tegen kwart voor negen vatten we post op een landweggetje net buiten Klarenbeek, waar we een weids uitzicht hadden rondom ons heen. De donkere rolwolk kwam net over de horizon en de eerste bui regen kwam recht op ons af. Nauwelijks een half uur later stak de wind flink op en werd het pas echt donker. Stevige rukwinden probeerden de statieven omver te blazen. De regendruppels werden groter en de bliksem sloeg overal om ons heen tegen de aarde.
Schuilend in de auto probeerden we nog wat foto’s te maken met de raampjes een stukje open. Maar de wind sloeg de regen verticaal de auto in en het onweer werd steeds erger. Hoosbuien blokkeerden het uitzicht en bliksemschichten waren daardoor niet meer te zien. We zijn een stukje verder gereden om vlak onder de bui te blijven en toch nog wat bliksemschichten vast te leggen. Sommige bliksems waren zo groot en het gerommel even later zo zwaar dat het waarschijnlijk is dat de bliksem geregeld is ingeslagen. De regen kwam nu serieus naar benee en de apparatuur werd drijvend nat, evenals de binnenkant van de voiture.
Het vastleggen van de bliksem is niet gemakkelijk. Veel geduld en lange sluitertijden in uitzinnig slecht weer zijn regel en geen uitzondering. Veel foto’s en weinig succes… Bijna 400 foto’s gemaakt in een paar uur, ook voor een projectje timelapse waarvan het resultaat wat later te zien is. In totaal heb ik 24 bliksemschichten op de foto gekregen. De 8 mooiste staan hieronder.
Excuses voor de vlekjes en regendruppels…
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 50 – F22 – 8 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F5 – 2,5 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F11 – 30 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F8 – 30 sec
.
Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F8 – 30 sec
Zeker voor herhaling vatbaar, zo’n avontuur. Thanks Frank, voor je goede idee en je enthousiasme!
Vanavond toch maar weer eens gestoeid met reportageflitsers en de nieuwe Cactus V5.
Deze drie beelden zijn gemaakt met een Canon Eos 1Ds II met Canon EF 28-80 mm F2.8-4.0 L USM op 40 mm. Een Canon Speedlite 580EX met een Manfrotto clamp vastgemaakt aan de laptop, ingezoomd naar 105 mm met een wit papier op het scherm geplakt, op 1/32 power. Een Youngnou 460 op de grond achter de stoel omhoog gericht op 1/32 power om de schaduwen weg te werken die tevoorschijn komen door de 580EX. En als laatste een Canon Speedlite 430EX op 1/32 power met een Honl snoot, gemonteerd op een Manfrotto magic arm en vastgemaakt op een van de poten van het statief. Deze flitser is naar benee gericht om heel licht de benen te verlichten. De camera werd bediend met een draadloze afstandbediening.
flash
Diafragma F3,5 en sluitertijd 1/40 sec
flash
Diafragma F4,5 en sluitertijd 1/50 seconde
flash
Diafragma F4,5 en sluitertijd 1/50 seconde.
Enige excuses voor de vreemde hoed. Soort van weddenschap met collega’s die beweerden dat ik het niet zou aandurven om met dat ding op m’n hoofd een foto van mezelf te maken. En zoiets hoef je niet tegen mij te zeggen. 🙂
Vandaag een nieuwe wandeling met de nelfen in de onlangs aangekondigde lente. En net vandaag ging ook de zomertijd in, wat praktisch betekende dat we een uur korter konden slapen en dus heel vroeg moesten verzamelen. Brrr… Het vooruitzicht van lange zomeravonden kotere warme nachten maakte het vroeg opstaan niet echt goed. Gelukkig scheen de zon aan een strak blauwe hemel en dat maakte het een beetje makkelijker, ondanks het ijsvrij maken van de autoruiten. Gelukkig hield dat de groep nelfenbroeders en –zusters niet tegen om in alle vroegte de stoute- en wandelschoenen aan te trekken en naar de bekende hangplek te gaan.
Het was weer een flinke groep die bij elkaar kwam op voornoemde hangplek en al snel trok het gezelschap in een kleine konvooi naar de start van de wandeling. De zon deed haar best om de groep te verwarmen, maar het vooruitzicht naar de warme kachels van de auto deed iedereen snel instappen. Het was een korte tocht die eindigde op een kleine parkeerplaats in het slaperige dorp Klarenbeek net aan de andere kant van de A50. Een landelijk gelegen dorp tussen weilanden en boerderijen. Maar ook uitgestrekte bossen, watertjes, poelen, slootjes, majestueuze kerkgebouwen, landhuizen en hier en daar heel lange oprijlanen.
Het mooiste van de wandeling was toch wel het ontdekken van de lentebloemen die hier en daar boven de grond kwamen kijken. Narcissen, blauwe druifjes, speenkruid, maagdenpalm en ook voorzichtig uitlopende bomen en struiken. Met de fel stralende zon erbij was het een genot om zo rond te wandelen door een heerlijk landschap. Dromerige boerderijtjes, verscholen in het ontluikende groen, verborgen poelen met ganzen en eenden, slootjes met nog verdord riet aan de zijkanten, krakende bruggetjes over met donker water gevulde stroompjes. De enige tekenen van aanwezigheid van de mensheid was het geblaf van een hond. Lopend langs het erf van een klein boerderijtje kwam een miniatuur keffertje al blaffend op ons afgerend, maar was duidelijk zelf onder de indruk van al die mensen.
We hebben de route ergens op een punt strategisch ingekort om de wandeling niet te lang te maken. Er was voldoende te zien om mooie beelden te maken (bloemen, bankjes en ook bierblikjes werden vastgelegd op de gevoelige geheugenkaart) en naarmate de ochtend vorderde, werd de zon krachtiger en liep de temperatuur op tot aangename waarden. Een pauze werd ingelast in een soort van weiland dat soort van blakend in de zon lag en een welkom bakkie koffie en een enkele boterham kon hier prima worden genuttigd.
De twee oudste meisjes van de groep liepen op enig moment, na uitgebreid overleg met de rest van de groep, vast naar restaurant Pijnappel om de koffie warm te maken, appeltaart te bestellen en de komst van de groep aan te kondigen. De rest van de groep liep de laatste kilometers aan de zuidkant van het dorp, wederom langs boerderijen en houtwallen om vervolgens langs de oude molen ook aan te landen bij Pijnappel.
Het terras aan de achterzijde lag volop in het warme zonlicht en de groep werd vlotjes bediend met koffie, warme chocolademelk en appeltaart met of zonder slagroom. Heerlijk genietend van deze zonnige zondag en kletsend over alles en nog wat tikte de tijd weg in een veel te snel tempo.
Uiteindelijk kwam het onvermijdelijke en werd de terugreis begonnen. Een mooie afsluiting van een nieuw avontuur. Zo werd wederom, ende ditmaal een zonnige expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.
De foto’s zijn genomen met een Canon Eos 5D en een Sigma 85 mm F1.4 HSM:
Narcissenschaapde molenAandachtig luisterendkaboutertje puntmutsuhmmm...in het zonnetjeuitlopersVoorjaarsbode ForsythiaUitgestrekte landschappen
Vandaag een nieuwe wandeling met de nelfen in een nieuw jaar. De nelfen. Het zijn de edelen van het schone landschap, de helden van de natuur, de beroemdheden van het groen, de prima donna’s van de buiten fotografie, de sterren van de geheugenkaart en de ridders der uitgestrektheden. Uhmm… dus.
Herfstige beuken
Op deze grijze dag zonder spannend licht zou een fotografisch avontuur eigenlijk niet mogen… En toch… Als je goed rondkijkt dan zie je genoeg. Herfst gekleurde bladeren aan kleine beuken, lang gerekte eiken met sokken van heldergroen mos, omgezaagde bomen die lijken te zijn neergevallen in keurige plakjes. Maar ook de avonturiers zelve zijn meer dan de moeite waard om vast te leggen tijdens de wandeling der wandelingen.
Plat licht noemen ze dit. Compleet grijze lucht, zonder accenten, geen zonlicht, geen felle kleuren. En toch is een wandeling in de ochtend door de bossen en langs heidevelden met een paar goede vrinden een heerlijkheid. Frisse lucht en een beetje beweging doet den mensch goed.
Een hartelijke lach
De wandeling van vandaag voerde door de bossen van Bruggelen. Ten Zuiden van Apeldoorn aan gene zijde van de A1, ten westen van Beekbergen en ten oosten van Ugchelen. De start van de wandeling was bij de inmiddels beroemde manege Riant. De route voerde door de bossen en langs heidevelden. Vers gekapte bomen, groen mos overal waar je kijkt, dennebomen, winterkale beuken en mistroostige eiken. Gelukkig hadden we de route in een gps geladen en was de wandeling gemakkelijk te vinden zonder de gebruikelijke routepaaltjes.
De bomen hebben sokjes aan
Het weer hield zich best goed, afgezien van de grijze luchten. Het bleef droog en de temperatuur was aangenaam. Tijdens het wandelen werd het zelfs warm. De verwachte regen bleef uit tot we de terugreis begonnen.
Rond de middag waren we terug bij het begin, de manege Riant. De expeditieleden bestegen de trappen naar het restaurant voor de gebruikelijk kop koffie en vers gebakken appeltaart. De koffie stond zo op tafel, maar de appeltaart was er niet. Tot groot verdriet van de aanwezigen. Het maakte het koffiedrinken echter niet minder prettig. En terwijl in de binnenbak de amazones driftig en stijlvol de verplichte rondjes reden steeg de gezelligheid tot aangename hoogten.
macro opnames
In de regen reden we naar huis na een uitgebreid afscheid van de deelnemers. Een mooie afsluiting van een nieuw avontuur. Zo werd wederom, ende ditmaal een bijna droge expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.
[svgallery name=”NelfenBruggelen” link=”Ga hier naar de fotoserie van deze dag.”]
Een clubavond in Zutphen doorbrengen klinkt leuk en dat was het ook!
De ontmoetingsplek was het IJssel Restaurant in Zutphen waar de enorme groep al aan de koffie zat. Bas had een route uitgestippeld langs de meest fraaie gebouwen en monumenten die in de avond verlicht zijn. Een oorlogsmonument, een kasteel in de steigers, kerken, smalle straatjes en bruggetjes en zelfs de plaatselijke geldautomaten zijn spookachtig verlicht…
Oordeel zelf en [svgallery name=”Zutphen” link=”bekijk de fotoserie hier.”]
Een dagje Limburg is altijd goed voor de mooiste landschappen, de uitgebreidste wandelingen, bourgondisch tafelen en mensen met een zachte g…
Zacht glooiende heuvels, overal groene bomen (hoewel de herfst ook in het zuidelijkste deel van ons holle land al is ingetreden), koeien staan nog in de weiden, het zacht kabbelende beekje de Geul kronkelt zich een weg door het groene landschap. Kleine dorpjes met rode-dakpannen-huisjes en witgeschilderde geveltjes, overal mergelgrotten, steile straatjes, rustieke restaurantjes… Een dagje in Limburg wandelen geeft rust en frisse lucht. De vele wandelingen die zijn uitgezet geven je een heerlijk gevoel alsof je in het buitenland bent, in elk geval ziet het landschap er veel beter uit dan de vlakke polders waaruit de rest van ons kikkerlandje bestaat. 🙂
Onderstaand enkele beelden die daar zijn gemaakt. [svgallery name=”Limburg” link=”De fotoserie kunt u hier vinden.”]
Vandaag een nieuwe wandeling met de nelfen. De ridders van het schone landschap, de helden van de natuur, de beroemdheden van het groen, de prima donna’s van de buiten fotografie, de sterren van de geheugenkaart. Dus.
Deze keer zou het spannend worden of we het droog zouden houden. Of dat de wandeling andermaal ende nog eens weggespoeld wou worden in een regenwolk… Zware bewolking en een frisse bries woei de deelnemers richting het startpunt van de wandeling. Van alle kanten kwamen de helden aangereden en al snel was de expeditie onderweg. Nog weinig herfstkleuren te zien, behalve een vroege eik met de enorme knalrode bladeren die hier en daar verschenen. Zelfs paddenstoelen waren lastig te vinden. Vossenbessen bloeiden nog een beetje en het frisgroene blad stak fraai af tegen de kleine maar knalrode bessen.
De route slingerde zich door de oude bossen op wat eens een vuilstort was en inmiddels is uitgegroeid tot een educatief stuk natuur. Op geregelde afstanden stonden informatie bordjes waarop vermeld staat wat er leeft, groeit of beweegt, zogezegd de flora en fauna. De begroeiing bestaat voornamelijk uit eiken, berken en naaldbomen. Een enkel heideveldje, inmiddels uitgebloeid en getooid met een soort van bruine gloed, ligt verspreid tussen de bospercelen.
De donkere bewolking liet soms een zonnestraaltje door en gaf zelfs een heuse regenbui, maar verder was het aangenaam waterkoud herfstweer. De wandeling duurde een kleine twee uur en was afwisselend en prettig om te wandelen. De gele paaltjes waren eenvoudig om te volgen en uiteindelijk waren we weer terug bij de auto’s.
Het dorp werd bezocht voor een warm bakkie koffie en de onvermijdelijke appelgebak met slagroom. Het beoogde etablissement was gesloten en de troep toog naar een volgende eetgelegenheid. Een pannenkoekenhuis waar al snel de koffie op tafel stond en het heerlijk geurende appelgebak getooid werd met slagroom.
Terwijl genoten werd van de warme drank en voedsel, kwam een enorme stroom vrachtwagens langs, luid toeterend en toegezwaaid door uitgelaten dorpsbewoners. Het bleek een onderdeel van de jaarlijks terugkerende truckersdag waarbij gehandicapten de rit van hun leven krijgen en mee mogen rijden met deze mastodonten van de weg.
Een mooie afsluiting van een nieuw avontuur. De expeditieleden namen afscheid en gingen ieder zijns weegs. Zo werd wederom, ende ditmaal een bijna droge expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.
[svgallery name=”NelfenKril” link=”Ga hier naar de fotoserie.”]
Wel, het was weer een zonnige zondag afgelopen weekend. En als de zon zo hard schijnt met de belofte van herfstkleuren en paddenstoelen dan kun je niet anders dan naar buiten en genieten.
Het was frisser dan de vorige keer, maar dat weerhield de vele hondenbezitters er niet van om er massaal op uit te trekken naar Bussloo. Het paradijsje voor honden. Schijnbaar.
In de zon en uit de wind was het goed uit te houden en tevreden aan een ijsje te likken tijdens een rustpauze in het groene gras.
Hier onder weer de mooiste beelden.
Herfstlicht en blaadjesMajestueuze beukenboomZwart en wituitgebloeidBloedrode esdoornRood en lichtSamen op een bankjeLichtTulpenboom in herfstkleurenHand in hand en tegenlicht
Hopelijk komen er nog veel van dit soort weekenden met zon en wandelingen. 🙂
Een zonnige zondagmiddag in oktober met temperaturen boven de twintig graden betekent wandelen, buitenlucht, zonlicht, en nog meer leuke dingen. Een wandeling langs de wateren van Bussloo is dan een uitgelezen activiteit om te doen. Al snel bleek heel Apeldoorn en verre omstreken hetzelfde plan te hebben. Honderden mensen, gezinnen, stelletjes and what not liepen langs de waterkant, zaten in het gras of op de terrasjes van de verschillende kiosken. En iedereen leek een of meerdere honden bij zich te hebben. Het was een werkelijk paradijsje voor de viervoeters. Stokken, ballen en wat dies meer zij werd in de rondte gegooid met de onvermijdelijke canine er strak achter aan.
Hieronder de verschillende beelden.
StelletjeDoggie in attack modeEEK!!Sand, sun, water and funDoggieF1.4 is so smooth...HerfstkleurenLange schaduwenIs me... and over there be dragonsKlein beetje herfstkleuren
