Zoals met zoveel dingen is er een tijd van komen en is er een tijd van gaan. En voor het blauwe otootjuh en is het nu echt tijd om te gaan.
Dank, lieve vriend, voor de jaren dat je me rondgereden hebt. Je hebt me verhuist van de ene naar de andere kant van de Veluwe, al kreunend, trillend, krakend en piepend. Maar zonder ophouden. Je hebt een complete voliere verplaats, inclusief bestrating. Verschillende vrachten hout haalden we op, tot groot vermaak van de houthandelaar. Langzamerhand en een voor een vallen je functies uit. De radio doet het al langer niet meer. Je koplamp is gebroken. Je kleur vervaagd. Je stoelen zijn flink kapot. En het rijden gaat steeds moeizamer en gaat gepaard met steeds meer gekreun. Tis klaar nu. Geen ritten meer. Nog een keer verplaatsen en dan mag je met pensioen, waar je voortaan wordt verzorgd door een automonteur in opleiding. Het gaat je goed.
Thanks for being part of my life these past years. Fare thee well little car.
En er is daarnaast een hartelijk wellekome aan het nieuwste lid van het wagenpark. Een heuse Landrover Discovery. Dikke diesel met automaat, alle luxe van binnen, alle stoerheid van buiten. Zo zwart als de kleine Fiat, alleen een stukje groter. Stuk groter. Zoals mijn zoon het omschreef: “van extreem klein en zuinig naar Greenpeace verfoeier en Prius-uitlacher”. 🙂
