De bruiloft van Anne en Marien

Een stel dierbare vrienden had al heel wat jaren verkering en waren voornemens om dit jaar te gaan trouwen. Het huis en de tuin waren klaar en zijzelf waren er ook helemaal klaar voor. Al zou men een discussie kunnen voeren in hoeverre men klaar kan zijn voor een huwelijk, vooral wanneer men midden twintig is en nog zovele jaren (DV) voor zich ziet. Maar dit stel was er echt klaar voor. Beiden bereid om met de ogen dicht maar in het volste vertrouwen de onbekende toekomst tegemoet te gaan. Zeker niet in de verwachting dat alles gladjes zal verlopen, begeleid door rozengeur en maneschijn.

Eind vorig jaar werd hij namelijk onverwachts erg ziek en moest lange chemo kuren ondergaan. Een zware operatie in mei zou bijna roet in het bruiloftseten gegooid hebben, maar zo sterk en vastberaden als hij is in alles, was hij voldoende hersteld op zijn bruiloft. En het was een feestje om te mogen meemaken, er getuige van te mogen zijn. Niet alleen dat. Ik had ook de eer om het stel te mogen fotograferen.

Het is een min of meer klassieke bruiloft geworden. ’s Morgens vroeg aanwezig om de kapster bezig te zien, het aantrekken van de trouwjurk, de aankomst van de zenuwachtige bruidegom, fotograferen in de tuinen van Huize Scherpenzeel, rondom de eeuw oude Hoeve de Bleek en rond de kazematten bij het kanaal. Gewoon een feestje om te doen. Allebei enorm enthousiast en geleidelijk aan verdwenen de zenuwen een beetje. Het zijn schatjes allebei. Altijd in voor iets geks en dat is ook te zien in de serie.

Op naar restaurant de Mof in Leusden waar de ceremonie zou plaatsvinden. Een intiem gebeuren daar in de grote zaal, prachtig. De gebruikelijke foto’s maken van de familie en vrienden hebben we buiten gedaan, omdat het mooi weer was en wat meer ruimte en licht. Familie, zusters, broeders, vrienden en all that.

De kerkelijke bevestiging vond plaats in een heel oud en heel klein kerkje, even verderop in Woudenberg. Een mooie dienst met een zichtbaar aangedaan bruidspaar en zacht snikkende moeder van de bruidegom. Het kerkje staat onder een aantal grote bomen en de zonneschijn filtert door de bladeren, een boeiend licht verspreidend over de kerkgangers, jong en oud. Gekleed in de mooiste gewaden en de fraaiste pakken werden uiteindelijk de belangstellenden de kerk in geleid. En na de dienst het gebouw weer uitgeleid.

Terug in de Mof uitgebreid koffie met gebakjes. De lekkerste die je ooit geproefd hebt. Lekker hoor. De kids van het klasje waar Annemarie lesgeeft kwamen al zingend binnen om een stukje te doen. Met het motief Pinkeltje. Anne houdt er van om uit Pinkeltje voor te lezen. Alle kinderen waren getooid met een blauwe of rode puntmuts. Geweldig optreden. Iedereen genoot van de kinderen en hun enthousiasme.

Geniet ook vooral van enkele beelden:

 

Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien
Bruiloft Anne en Marien

Een vrijgezellenfeestje

Stel. Je gaat trouwen. Voorafgaand is het bij veel mensen gebruikelijk om een vrijgezellenfeestje te organiseren en de bruid of bruidegom te verrassen. Zo ook deze keer. De bruidegom in kwestie heeft het afgelopen half jaar een boel meegemaakt en het was spannend of de bruiloft wel door zou kunnen gaan. Maar alles verliep volgens plan en de broers en vrienden hebben op de betreffende avond de bruidegom-to-be op het werk opgehaald en meegenomen naar een vier sterren hotel waar we die avond zouden verblijven.

Een kookcursus was georganiseerd waarbij we onder het toeziend oog van een heuse chef kok de voorgerechten mochten maken en een aanvang maken met de toetjes. Hilariteit rondom het aantrekken van de schoven, het snijden van de vele producten en het husselen van de salade. Het hoofdgerecht werd door de koks in de hoofdkeuken klaargemaakt voor ons. Tussen de maaltijden door werd een stevige en geurende sigaar gerookt onder het genot van een glaasje. De avond was een feestje, het eten verrukkelijk en de wijnen om je vingers bij af te likken. Het behoeft geen verdere uitleg dat er verschillende flessen van het edele vocht door heen zijn gegaan die avond. 🙂

Ongevraagd, maar met veel plezier heb ik wat sfeerbeelden kunnen maken:

Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje
Vrijgezellenfeestje

Lintjesregen 2014

Elk jaar is er een lintjesregen. Vrijwilligers die veertig jaren of meer zich belangeloos inzetten voor verenigingen en dergelijke kunnen worden aanbevolen. Meestal zijn dat familieleden die vinden dat iemand een lintje verdiend heeft. Dat moet dan wel ruim een jaar van tevoren aangevraagd worden met aanlevering van vele bewijsstukken. Meerdere instanties van de gemeente en de rijksoverheid controleren de aanvraag en pas kort voor de uitreikingen wordt bekend gemaakt wie er dit jaar lid mag worden van de Orde van Oranje-Nassau.

Dit jaar was een bekende van ons de gelukkige. Hij was onder andere al jaren vrijwilliger bij de schoolactiviteiten bij Gonnie en zodoende werden wij er ook bij betrokken. De verhalen die je hoort waarmee de ontvangers van de onderscheidingen naar het gemeentehuis gelokt worden zijn hoogst vermakelijk. Sommigen zijn compleet verrast bij aankomst en anderen zijn er wat laconiek onder en hadden al zoiets verwacht…

Ik mocht de ceremonie vastleggen op beeld en ook naderhand bij de familie nog nagenieten van de feestelijkheden.

Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014
Lintjesregen 2014

We gaan op kamp…

Alleen al deze woorden waren genoeg om wekenlang vlinders in je buik te hebben  van spanning… Het is een heel avontuur om met je klas op kamp te gaan, drie dagen lang van huis en ouders weg, twee nachten in een vreemd bed te slapen, met z’n allen eten, veel buiten spelen en spelletjes doen, liedjes zingen en nog veel meer. Voor alle kinderen rond de tien jaar is dat een spannend avontuur.

Maar voor deze speciale kinderen is het een dubbel en dwars avontuur. Sommigen van deze kinderen hebben nog nooit ergens gelogeerd… Dus een paar dagen bij vader en moeder vandaan is ontzettend spannend, vreemd en leuk tegelijk. Totaal 23 kinderen, bijna evenzoveel begeleiders, meesters, juffen en vrijwilligers. Een kampgebouw achter Eerbeek met slaapzalen, een huiskamer en eetzaal en voldoende bos en ruimte er omheen om lekker te spelen.

Het vertrek met 8 auto’s en het uitzwaaien door de rest van de school is een luidruchtige gebeurtenis, waarbij de hele buurt door het getoeter weet dat we op kamp gaan. Eerst naar het speelpaleis in Wijhe, dan met het pontje naar de overkant en naar Eerbeek. ’s Avonds meezingen met het kinderkoor in Beekbergen. De volgende dag bij Staatsbosheer op bezoek in Nunspeet, de uitkijktoren beklimmen en de speeltuin uitproberen. natuurlijk een ijsje eten bij het Eiland en ’s avonds na de pannenkoeken een bijbelverhaal en samen zingen. De derde dag staat in het teken van een zes-kamp met allerlei leuke spelletjes en de terugreis naar Zwolle. Het uitbundige weerzien van de ouders en de vermoeide gezichtjes die met de ouders naar huis vertrekken.

Zo’n kamp gaat je niet in de koude kleren zitten. Enerzijds vanwege het slaapgebrek en anderzijds door de kinderen die je op allerlei mogelijk manieren en momenten versteld kunnen doen staan. Dan zit je op een bankje en heb je ineens twee kinderen naast je die even moeten kroelen en vervolgens weer verder gaan spelen. Geweldig.

Ik mocht het hele gebeuren filmen voor de school en heb dat met heel veel plezier gedaan. De film is een paar weken later vertoond aan de ouders en de kinderen en dat was ook een feestje.

Hieronder de kinderen en een aantal van hun begeleiders:

 

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Op kamp 2014

Zomaar

Op een zaterdagmiddag met de zon op de juiste plaats en een gezellige tijd in het vooruitzicht met een paar goede vrienden.

We hebben een paar locaties bezocht die we gaan gebruiken om hun bruiloft te fotograferen. Van de trouwlocatie net buiten Ede tot een heus kasteel en een historische fabriek.

En de achtertuin van het aanstaande bruidspaar.

Marien

Een modelletje in de dop

Gezellige achtertuin

Vaarwel en welkom

Zoals met zoveel dingen is er een tijd van komen en is er een tijd van gaan. En voor het blauwe otootjuh en is het nu echt tijd om te gaan.

Dank, lieve vriend, voor de jaren dat je me rondgereden hebt. Je hebt me verhuist van de ene naar de andere kant van de Veluwe, al kreunend, trillend, krakend en piepend. Maar zonder ophouden. Je hebt een complete voliere verplaats, inclusief bestrating. Verschillende vrachten hout haalden we op, tot groot vermaak van de houthandelaar. Langzamerhand en een voor een vallen je functies uit. De radio doet het al langer niet meer. Je koplamp is gebroken. Je kleur vervaagd. Je stoelen zijn flink kapot. En het rijden gaat steeds moeizamer en gaat gepaard met steeds meer gekreun. Tis klaar nu. Geen ritten meer. Nog een keer verplaatsen en dan mag je met pensioen, waar je voortaan wordt verzorgd door een automonteur in opleiding. Het gaat je goed.

Thanks for being part of my life these past years. Fare thee well little car.

auto’s

En er is daarnaast een hartelijk wellekome aan het nieuwste lid van het wagenpark. Een heuse Landrover Discovery. Dikke diesel met automaat, alle luxe van binnen, alle stoerheid van buiten. Zo zwart als de kleine Fiat, alleen een stukje groter. Stuk groter.  Zoals mijn zoon het omschreef: “van extreem klein en zuinig naar Greenpeace verfoeier en Prius-uitlacher”. 🙂

dikke kont en strakke kont – Rawrr en miauw

zelfs de auto’s geven kusjes

Lineke

Er was een dag dat ik mijn nieuwe familie mocht ontmoeten. Inmiddels al weer twee jaar geleden. Lineke is een nichtje van mijn lieve vrouw en is een prachtige vrouw van begin twintig. Al snel wilde ik haar fotograferen. Haar lange blonde haren, open blik en heerlijk stralende lach zouden de mooiste portretten maken. Ze heeft veel weg van de beroemde actrice Audrey Hepburn. Vind ik. De lach. De ogen. De wenkbrauwen. Echt wel.

Hieronder een impressie van onze super gezellige fotoavond.

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Lineke

Meeleven

Meeleven. Hoe doe je dat eigenlijk. Denk je dan af en toe aan iemand die het moeilijk heeft of ernstig ziek is? Of stuur je een kaartje, wapje, mailtje, tweetje? Breng je een bezoekje of bel je een keer? Laat je een fruitmand bezorgen of neem je een fles wijn mee? Vertel je hele verhalen, schrijf je honderduit, of zeg je gewoon dat je het erg vindt dat de ander het zo moeilijk heeft of zo ziek is? Of zeg je niks maar ben je er gewoon?

Wat zeg je eigenlijk tegen iemand die z’n haar kwijt raakt door dagenlange chemotherapie? Die zich zieker dan ziek voelt, geen weerstand meer heeft, geen eetlust en met het enige vooruitzicht dat er nog veel meer van die rotzooi in het lichaam moet worden gepompt?

Eeen goed vriend (30) kreeg onlangs te horen dat hij kanker had op een plek waar een man dat echt niet wil en uitzaaiingen bij de nieren. En een schoonzusje (40 nog wat) kreeg op dezelfde dag te horen dat ze borstkanker had en zal in elk geval 1 borst moeten gaan missen. Beide krijgen nu chemo. Hij krijgt een aantal behandelingen van vijf dagen achtereen per keer en zij een half jaar elke week een behandeling. Beide raken hun haar kwijt. En ik bedoel dan al hun haar… Probeer je het eens voor te stellen…

Ik ken veel mensen met die vreselijke ziekte. Sommigen zijn er inmiddels aan overleden, ouderen, maar ook jongeren. Anderen mogen er nog zijn en doen hun best om er nog wat van te maken. Een dame die ik mag kennen is ernstig ziek maar wil de strijd niet opgeven en zoekt naar andere behandelmethoden. Een goede vriendin en mede fotograaf, die borstkanker aan het overleven is, rijdt in een knal oranje busje door Europa, maakt de mooiste foto’s, is mentor bij de Fotobond en helpt anderen om beter te fotograferen. Een geweldige dame die gekscherend praat over haar “opgeplakte borsten”.

Vorige week zei ik dat wanneer zij hun haar kwijt zouden raken, ik me ook kaal scheer. Hij ligt nu sinds een paar dagen weer in het ziekenhuis, vastgeknoopt aan een infuus en is z’n haar bijna kwijt. Hij vindt het vreselijk en is echt heel verdrietig. Van mezelf ben ik al kalend en ik scheer m’n hoofd wel vaker dus ik ben dat gewend. Maar m’n snor afscheren durfde ik niet, dat zou ik echt vreselijk vinden. En daar zit nou net datgene wat ik zo moeilijk vind. Het verraste me dat ik de moed niet had om het te doen. Ik voelde vanmorgen een beetje hoe hij zich moet voelen. Maar ik heb de keus en hij niet meer. Ik doe het weghalen van m’n haar bewust en bij hem gebeurt het (en straks ook bij haar) door de chemo en kan hij er niks aan doen.

Marien en Janny, deze is voor jullie. Ik denk voortdurend aan jullie beiden en bid voor jullie. Veel meer kan ik niet doen. Tuurlijk kom ik langs, stuur een wapje, neem een fles wijn mee, zal een keer voor jullie koken en zo. Maar dat is het dan zo’n beetje. Meer troosten kan ik als mens niet.

Ik zet m’n kale hoofd weer eens op het internet maar dit keer speciaal voor jullie. Omdat ik van jullie hou.

kaal

New year’s resolution

De laatste minuten van dit jaar tikken weg, terwijl de kachel snort (…), de bubbels in het glas bubbelen, het buiten zachtjes regent en het vuurwerk ernstiglijk van zich laat horen.

Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is om een klein lichtje te mogen zijn in deze donkere wereld. En mijn wens is dat vele anderen dat ook willen zijn. Zodat er een klein beetje licht schijnt en de duisternis een beetje terrein verliest.

2014
Just be a little light
in this dark world

portretten

Onlangs met AFV de Veluwe bij Bram Jonker in de studio wezen spelen.

Fuji Pro160C

Kodak BW400CN

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Fuji Pro 160C

Kodak BW400CN