Het lijkt wel alsof alles vernieuwd moet worden. Soort van weg met het oude en in met het nieuwe. Zelfportretten maak ik al heel lang en al heel lang zoekende naar een eigen stijl. Niet alleen houdingen, uitdrukkingen, kleding en al dat soort, maar vooral ook licht en compositie en kleurgebruik. De laatste tijd veel beelden gezien die volgens het zogenoemde ‘wet plate’ proces worden gemaakt. Collodium fotografie met name en de kleuren die daarbij vrijkomen. Nu is het ganselijk ende onmogelijk om met digitale beelden het collodium effect te bereiken, maar er zijn Lightroom presets die er dichtbij komen. Als het gaat om de kleuren en de sfeer.
Onderstaand enkele beelden die ik het afgelopen jaar heb gemaakt en met Lightroom heb bewerkt. Ik ben er nog niet zeker van of dit is wat ik wil. Maar het is een stap en verder onderzoek zal uitwijzen of het de goede richting is.
Vandaag een nieuwe werkdag. Heel gewoon eigenlijk. Opstaan, aankleden, naar het werk, klanten helpen, lol hebben, terug naar huis, daar verder werken. 🙂 Had ik u al eens verteld dat we lol hebben op het werk? Veel lol? Naast het adviseren over fotografie en video materialen en -apparatuur aan klanten is het vooral het plezier dat we hebben met elkaar en in het contact met de klanten. Praten over fotografie en video, specifieke oplossingen zoeken op maat en voor elke uitdaging. Briljant. Ik werk overigens bij CameraTools in Apeldoorn, de leukste fotografiewinkel van heel Nederland.
Wat is het toch heerlijk om te kunnen werken. 🙂
schaduwen
drieling
Een serie van collega Wilfred. Laat u niet misleiden door de soms vervreemende blikken. Hij is degene met de encyclopediale hoeveelheid parate kennis en de soms griezelige eigenschap om vrijwel elke klant bij naam te kennen, inclusief de apparatuur die diezelfde klant gebruikt… Verder is het een reuze koele gast en begenadigd fotograaf. Cheers.
honger
verbaasd
goldielocks
klant helpen
Collega Rick, vrijwel de jongste van het stel en eveneens een heel actief fotograaf van met name snelle auto’s en motoren. Geen studiowerk voor hem, maar langs de racebanen en de paddocks van Europa, rubbing shoulders met de groten der aarde. De expert van de lange objectieven, de kenner van het grote glas. Tevens de wizard van het schoonmaken van vervuilde sensoren. Geen stofje is veilig voor hem.
groot objectief
Onderstaande beelden zijn van een Canon XH-A1, een briljante DV videocamera die compleet uitgevoerd is met een TFT scherm, richtmicrofoon, groothoekconverter. Het TFT scherm is aangesloten met behulp van BNC connectoren en een dikke kabel met RCA of tulp stekkers. Prima camera die voortreffelijke beelden levert.
Vandaag m´n gewoonlijke, vrije dag en geen enkele afspraak. En da´s op zich al een genot… De temperatuur buiten is gelijk aan die van een slechte zomerdag en de enkele regendruppel deert me niet. Er opuit dus. Maar waarheen dan…
Even buiten Apeldoorn, door de goudkleurige bossen van Buurlo en langs de geruisloze A1 ligt het minidorpje Radio Kootwijk. Een Philips bolwerk van oudsher, een plek waar op allerlei radiogolflengtes de hele wereld bereikt kon worden. Veel is er niet van over. De 30 of zo huisjes worden bewoond door liefhebbers, kunstenaars vinden er een plekkie, wandelaars en fietsers kunnen het niet missen want de kathedraal torent hoog boven de heidevelden en is zelfs vanaf het Kootwijkerzand te zien.
Het grijze beton van de kathedraal en de annexen lijkt nog grijzer door het zwaar bewolkte weer, het lange groene gras van het donkerste groen. Wat opvalt zijn de vele verzinkte, stalen vuilnisemmers met de felblauwe vuilniszakken die een stukje onder de deksel uitsteken. Mooie contrasten, maar in monochroom nog veel mooier, vind ik.
Oordeel zelf.
(met dank ende hulde voor het redigeren van de tekst door Tanina Petruzzello)
Vandaag uitgebreid de nieuwe Nikon J1 kunnen testen. Op vrijdag 28 oktober is er een demodag voor klanten van CameraTools en kan iedereen de nieuwe Nikons uitproberen.
De J1 met de 10-30 mm 3.5-5.6 VR die ik mee kreeg is klein! Bijna niet vast te houden in m’n handen… Net als dit kleine hondje wat ik onderweg tegenkwam. 🙂
Nikon J1
De camera werkt met verwisselbare objectieven, zo is er een 10 mm pancake, een 10-30mm en een 30-110mm. Ook de objectieven zijn klein. De accu is klein, er moet een kleine SD kaart in, de aan en uit knop is klein, alle bedieningsknoppen zijn kleiner dan klein. Tijdens het testen heb ik de camera meerdere malen bijna laten vallen… Klein is ‘ie, maar met de objectieven lang niet klein genoeg om zomaar in je jaszak te stoppen.
Toch is de camera opvallend goed te bedienen en het werken ermee is gewoon enorm wennen. Het is een heel andere camera dan de andere, bekende systeemcamera’s die er al langer zijn, zoals de Olympus Pen, de Panasonic Lumix en de Sony Nex. Ook de sensor is klein… Ieniemienie-klein. Met een cropfactor van 2,7 kun je je voorstellen dat de sensor van behoorlijke kwaliteit moet zijn om beelden te kunnen vastleggen met een kwaliteit die we gewend zijn van Nikon camera’s. En dat doet de kleine camera ook.
Hij is klein, maar snel, levert razend scherpe beelden af, de autofocus is snel, de gezichtsherkenning werkt erg goed en volgt de bewegende gezichten heel snel en kan dus de autofocus op meerdere gezichten tegelijk vasthouden. Tis een wonder. Er zit natuurlijk een vol automatische stand op die erg goed werkt, maar ook een stand waarbij de camera tijdens het nemen van een foto, niet minder dan 15 beelden vastlegt en je vervolgens de 5 beste beelden laat zien waarvan je er een kunt kiezen.
Er komt nog een adapter waarmee je de overige objectieven van Nikon kunt monteren… Lijkt me hilarisch om dat kleine kastje achterop een dikke 500 mm te zien bungelen. 🙂 De bedoeling is om met de enorme keus aan Nikon objectieven fraaie video beelden te maken met de Nikon 1, inclusief autofocus, handmatige controle over diafragma, zluitertijd en what not. Ik heb het nog niet kunnen testen, maar het schijnt erg goed te zijn. Meer volgt nog daar over.
Het is een goedgebouwde camera die in het begin niet makkelijk te bedienen is, maar mooie beelden aflevert. Voor veel fotografen zal het een welkome aanvulling zijn op de spiegelreflexen die ze al hebben. Het is nog niet duidelijk welke groep fotografen er het meest mee zullen werken. Daar zal de camera nog meer getest voor moeten worden. Het is geen camera voor mij. En dat heeft niets te maken met het feit dat het een Nikon is, maar de camera is te klein voor mijn handen en dat werkt gewoon niet fijn.
Bedenk wel dat dit mijn mening is die ik heb gevormd na een enkele dag spelen met het ding. Laat je door deze mening niet weerhouden om de nieuwe kleine van Nikon te komen bekijken. Binnenkort volgen meer beelden.
Vandaag was m’n een na jongste zoon op bezoek. En natuurlijk moest ik ‘m ook op de foto zetten. 🙂
Ook nu weer een enkele studioflitser, de Broncolor Impact 41 op 2/3 power met een 60×60 softbox rechts van de camera, De Canon 1Ds II met Sigma F1,4 85 mm en Pocket Wizard Plus II als triggers. ISO 100; F2,0; 1/6400 ste seconde en omgezet in Zwart/Wit in Lightroom met de preset Super Punch.
Ik krijg zin om een hele serie van dit soort portretten te maken met bv 100 verschillende mensen. Allemaal in dezelfde stijl en verlichting. Lijkt me koel.
Thijs
Thijs
Thijs
Dus… Gekke bekken trekken heeft ‘ie niet van een vreemde. 🙂
Vandaag opnieuw flitsen en subtiel licht. Deze keer niet met een reflector en grid maar met een 60×60 softbox op ongeveer een meter afstand van mijn hoofd. De enkele Broncolor Impact 41 op 2/3 power. De Canon 1Ds II op 1/6400 ste seconde (!) ISO 100 en de Sigma 85mm 1.4 op het diafragma F2.0 en het geheel afgestoken met een draadloze afstandbediening.
Briljant hoe er gespeeld kan worden met een forse hoeveelheid licht en supersonische sluitertijden met een objectief wat op een haar na wijd open staat. Het geheel is in Lightroom omgezet naar zwartwit met de preset Super+punch.
Vanavond heb ik het gelukkie dat ik de nieuwe Pentax 645D mag uitproberen… Met een bijna ongelooflijk scherpe 55mm F2.8. Wat een beauty. Wat een scherpte en detail. Naar 100% vergroten lijkt oneindig door te gaan en de details zijn zo scherp dat het bijna eng is om je oog en je huid en de haren en poriën zo te zien. En om te zien hoe vies m’n bril is… 🙂
De camera ligt heerlijk in de hand en maakt een kippenvel makend geluid als de spiegel op en neer klapt. Zo beschaafd en tegelijk zoals een echte middenformaat camera voor geluid hoort te maken. Zalig. Alle knoppen zitten waar ze horen en het menu is intuitief eenvoudig. De 40 megapukkels grote sensor produceert bijna 50Mb aan data in DNG RAW formaat en na bewerking en exporteren een 10Mb JPEG file. Frickin’ huge!!
Onderstaand enkele voorbeelden en een 100% uitvergroting. De beelden zijn SOOC (Straight Out Of Camera) en alleen de eerste is in Lightroom bewerkt met de preset Super+Punch. 🙂 Enjoy.
Pentax 645D
Pentax 645D met Pentax 55mm-D FA 645 F2.8 AL IF SDM AW, 1 Broncolor Impact 41 rechts van camera op 1/3 power met grid, 1/125 ste sluitertijd en diafragma F5.6, ISO 100
Pentax 645D
Pentax 645D met Pentax 55mm-D FA 645 F2.8 AL IF SDM AW, 1 Broncolor Impact 41 rechts van camera op 1/3 power met grid, 1/125 ste sluitertijd en diafragma F2.8, ISO 100
Eindelijk, eindelijk, eindelijk… Het licht wat ik al zo lang zoek.
Met een externe flitser, in dit geval een enkele Broncolor Impact 41, met grid, op 2/3 power, een diafragma F1.6 en fotograferen met 1/4000 seconde. Voeg daar een goede camera aan toe met de zalig heerlijke Sigma 85mm F1.4 en je hebt een recept voor het wonderlijke gebundelde licht en heel weinig scherpte diepte. Precies wat ik hebben wil. 🙂 Niks geen sync snelheid van de camera en flits, gewoon doen wat je leuk vindt en wat mogelijk is met wat handigheidjes. More to come…
Not talking about the lady… 😀 I just feel like a horse’s ass… Can’t explain why though.
Het voelt alleen zo. Het feit dat het paard z’n tong naar me uitsteekt zegt me al genoeg. De foto vertelt me een verhaal. Niet specifiek en alleen over het tong uitsteken, maar dat de dame in kwestie precies zo staat (geen idee wie het is) in combinatie met het tong uitsteken van het paard. Uhmmm… snap je het nog..? Zou koel zijn want ik snap het zelf niet eens. 🙂 Probeerde gewoon een foto uit te zoeken bij de stemming waarin ik verkeer.
Dus. De foto is bedoeld om een glimlach op te wekken. Is dat gelukt?
