Nelfen – Kootwijkerzand

Tandenknarsen en zandhappen nabij Kootwijk

Het Kootwijkerzand

Aldus. April. Doet wat ‘ie wil. Ech wel. Maar deze dag was het zonnigheid al over. De wekker was bijzonder aanhoudend en het vooruitzicht om de vrieskou in te moeten om te gaan wandelen met een stel enthousiaste fotografen, maakte het niet makkelijk om onder mijn warme dekbed uit te komen. Gelukkig is er koffie uitgevonden om de mens wakker te maken en al duurt dat een poosje, het genot van een bakkie Java en de manier waarop je wakker gemaakt wordt is werelds.

Enkelen van ons waren zo stoer om voor dag en dauw al op de plaats van bestemming te zijn. De rijzende zon boven het Kootwijkerzand is iets magisch en ongekend in ons kikkerlandje. Ze hebben gelijk. Uw oppernelf heeft het enkele malen zelf mogen aanschouwen en het is een schouwspel dat haar weerga niet kent. Deez’ maal echter was half negen aanwezig zijn op de parkeerplaats bij de uitkijktoren even buiten Kootwijk, vroeg genoeg… Wakker worden bleek een heftige en moeizame klus voor uw Oppernelf.

De zon deed haar magische werk in alle glorie en zette het zanderige landschap in haar beste licht. De sporen in het zand vertellen de verhalen van wezens, groot en klein, heen en weer lopend op zoek naar, ja wat eigenlijk. Grote sporen van herten en reeën, kleinere sporen van vogels en hele kleine sporen van insecten maken met de sporen die de wind in het zand heeft geblazen, een verhaal zonder begin en zonder einde. Kleine heuveltjes met een grassprietje eruit stekend, wat zich stoer staande heeft gehouden toen de wind probeerde het sprietje omver te blazen. Het sprietje staat er nog en achter het sprietje is een heuveltje gevormd van heel fijn zand met de mooiste vormen en kleuren. Vermenigvuldig dat met een paar honderdduizend en je hebt een idee hoe sommige delen van het Kootwijkerzand eruit ziet.

De grotere heuvels zijn al dan niet begroeid, of is juist de begroeiing weggehaald om het stuivende zand meer kans te geven om weg te waaien. Zo’n heuvel met boomstronken die uit het zand proberen te ontsnappen ligt ergens ten noorden van de uitkijktoren. Verder wandelend zonder duidelijk plan en zonder route, kom je de grotere heuvelen tegen die uitermate geschikt bleken voor het nuttigen van een bakkie koffie en een boterham. De zon maakte het tot een feestje, zelf toen een onzer vertelde van zijn bezoek aan de tandarts voor het periodiek laten verwijderen van kalkzandsteen van zijn gebit… De bezetting van voornoemde heuvel ging niet zonder slag of stoot. Een andere, voor ons onbekende groep fotografen (we hebben niet eens gevraagd wie ze waren, gewoon belangstellend… vreemd) was druk doende met statieven en camera’s en we leken flink in de weg te lopen.

Na de koffiebreak ging het verder kris dan wel kras over het gebied. Een onzer vond iets wat leek op een versteende hoektand. De omvang en maat van deze tand leek erop te wijzen dat de eigenaar een flink postuur moet hebben gehad en zich niet alleen te goed deed aan grasjes en mosjes. Even verderop stond daar weer een stevige collectie statieven te wachten in het zand tot “die andere groep” verder zou gaan met fotograferen. De eigenaren waren echter in geen velden danwel wegen te zien.

Terug bij de uitkijktoren was het verzamelen blazen en werd de rot aangevangen naar de dichtstbijzijnde uitspanning voor een vers bakkie Java en de gebruikelijke boterham in de vorm van een appelgebakje. Zulks werd alras gevonden in het Hilletje in het dorp Kootwijk. Het terras werd bezet en door een ervaren maître-d werden de kopjes en schoteltjes op tafeltjes geplaatst.

Maar aan alle leuke dingen komt een einde en zulks geldt eveneens voor de maandelijkse wandelingen van de Nelfen. De groep die nog steeds aangroeit en maandelijks mag rekenen op meer dan 10 deelnemers. Erg leuk om mee te maken en mocht u dit lezen, aarzel dan niet en geef u op!

Onvermijdelijk was dan daar het moment om andermaal terug te keren naar onze hangplek en afscheid te nemen van elkaar waarna ieder zijn of haar ’s weegs kon gaan. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.

[svgallery name=”NelfenKootwijkerzand” link=”Ga hier naar de fotoserie.”]

Omnisport centrum Apeldoorn

Sport in beweging

Sport in beweging.

Deze week was de Amateur Fotografen Vereniging AFV de Veluwe te gast bij de trainingen van wielervereniging de Adelaar in het overdekte Omnisport centrum in Apeldoorn. Een heuse wielerbaan ligt er, naast volleybal velden en een complete indoor atletiek toestand, compleet met verspring zandbak, hoogspring doeda en zo.

De wielertrainingen vinden gedurende het winterseizoen plaats in het overdekte centrum en als het weer stabieler wordt gaan de meesten buiten trainen. AFV de Veluwe heeft gedurende de trainingen de wielrenners vastgelegd op ieder zijn of haar eigen wijze. Voor een compleet overzicht van de gemaakte foto’s is er een foto serie aangemaakt –> hier te vinden.

De wielrenners rijden op deze baan op zogenoemde doortrappers, zonder versnellingen en zonder remmen. Voor het berijden van dergelijke fietsen is behoorlijk wat techniek nodig. En om achter een derny te rijden (een soort brommer met wielrenners erachter) is naast veel moed ook enorm veel techniek nodig. En kracht want de snelheden lopen op tot zo’n 60 km/uur.

Ook bij het fotograferen van deze speed machines is heel wat techniek nodig. Techniek van een heel andere orde. Sommigen hebben groothoek objectieven gebruikt en fotografeerden bij het bestaande licht. Fluoriserende verlichting, hoge ISO-waarden, grote diafragma’s, statieven; alles kwam er bij kijken.

En sommigen hebben met opsteekflitsers gewerkt. Op de camera, maar los van de camera. Camera op het tweede sluitergordijn instellen, lange sluitertijd (1/13 sec), diafragma F5.6 en meetrekken die camera. Krijg je van die mooie vage strepen en een klein deel van de renner wordt scherp en goed verlicht door de flits.

Sport in beweging fotograferen. Een vak apart. [svgallery name=”OmnisportCentrum” link=”Ga hier naar de fotoserie.”]

Overnachting

Kamer_004

hotelkamer – de hotelkamers zijn allemaal ingericht volgens de laatste mode… in 1960… Grinnik. Toch heeft het een gezellige sfeer, huiselijk en warm. Vind ik.

[svgallery name=”20091126″ link=”Ga hier naar de fotoserie >>”]

De avonden in een hotelovernachting kunnen heel lang duren. Deze avond ben ik gaan oefenen met de flitser. Lichtmeten, de flitser op een beugel los van de camera, flitsen via een muur of plafond en zo. Leuk om te doen en de avond is dan zo om.

Groningen

Groningen

Stairway to…

Een dagje in Groningen geweest. Boeiende stad. Veel cultuur en kunst te zien. Veel mensen ook. Er was een open dag bij de fotoacademie en daar heb ik genoten van de exposities die daar te vinden waren. Lijkt me enorm gaaf om daar een opleiding te volgen. Maar die prijzen liegen er niet om. Een vergelijking met de opleidingen aan de fotovakschool lijkt me handig. Beide scholen staan hoog aangeschreven, maar voor autonome fotografie lijkt me de academie beter.

[svgallery name=”20091121″ link=”Ga hier naar de fotoserie >>”]

Ben ook bezig met een portfolio. Je weet wel, foto’s uitzoeken, printen, map maken, boekje printen… Pfft. Maar wel erg belangrijk om te kunnen laten zien wie je bent en wat voor werk je fotografeert. Verder bezig met voorbereiden van het mentoraat wat in januari van start gaat. Ook niet geheel onbelangrijk.

Me – flash – test

MeFlashTest

Mezelf flits test

Het blijft een raadsel waarom ik altijd zo’n hoofd moet trekken als ik een zelfportret schiet. Ik hoor het u denken. Of misschien hoor ik alleen mezelf denken. Met zo’n zelfde grijns op m’n hoofd.

Feit is dat deze flitstest naar behoren is gedaan, in PS omgezet is in zwart wit en ruimschoots behandeld is met de nodige korrelruis om er een Kodak TR-IX 400 Asa gevoel aan te geven. Ouderwetse kleuren uit het gele doosje, maar dan uit een zwarte doos met een boel enen en nullen… Tsja, the future is here to stay en beeldverbetering hoort daar nou eenmaal bij. En ik heb daar vrede mee.

De beroemde en veel geroemde fotograaf Elliot Erwitt is het daar niet mee eens. Kijk hier maar eens naar zijn statement. Deze link heb ik gevonden op een van mijn favoriete websites.

Ardennen

Badkuip met bloemen

Een bad met bloemen.

Een heerlijk weekend in de Ardennen, vol wandelingen, gastronomische inspattingen, plaatselijk gebrouwen gerstenat, een zonnige stadswandeling, een bezoek aan het fotomuseum van Charleroi, een mistige wandeling door de Ardense heuv’len en een buitenaards Urban Exploring avontuur ergens in de buitenwijken van Luik.

  • [svgallery name=”Durbuy2009_1″ link=”Ga hier naar de fotoserie deel 1 >>”]
  • [svgallery name=”Durbuy2009_2″ link=”Ga hier naar de fotoserie deel 2 >>”]

Dat bezoek aan het verlaten fort blijkt het Fort de la Chartreuse te zijn dateert uit 1817 en is nota bene gebouwd door den ’Ollanders. Allerlei gruwelijke verhalen gaan de ronde over dit fort. Ik zal niet in details treden. Ik weet niet of het kwam omdat we feitelijk op verboden terrein waren, maar het voelde erg indringerig om door dat fort te lopen. Het was grotendeels leeg, op verschillende plaatsen compleet ingestort, duidelijk vaker bezocht door allerhande lieden, maar het licht wat door de glasloze ramen stroomde maakte het een feestje om te fotograferen.

zijspan

Zijspan

Geduldig wachtend

Deze dame zag ik naar de zijspan schommelen en heb met bewondering gekeken hoe ze zich in dat bakje wurmde. De bestuurder van de motor was een motor berijder aan het helpen met het starten van een andere machine.

Open Dag DokZuid

Open dag DokZuid

Open dag van het nieuwe culturele centrum in Apeldoorn Zuid

In een zaaltje mochten we als vereniging laten zien we we zoal deden. Naast een expositie van de nieuwste beelden, konden kinderen zelf aan de slag met een heuse digitale camera en hadden we een studio ingericht waar men gefotografeerd kon worden. En daar werd veel gebruik van gemaakt.

[svgallery name=”OpenDagDokZuid” link=”Ga hier naar de fotoserie”]

Veel verenigingen die in het centrum, of KulturHus zoals het genoemd wordt, hun clubactiviteiten houden, konden deze dag laten zien wat ze zoal doen. Van de damclub, de reddingsbrigade, de computerclub en de schaakclub tot de kinderopvang, de verschillende scholen, het CJG en de wijkraad waren vertegenwoordigd. DokZuid werd officieel geopend door wethouder Henk Wegman.

De bank op straat

De bank op straat

Bitburger humor in Trier

In september een weekendje naar de omgeving van Bitburg geweest in Duitsland. Geweldig weekend. Een hele dag in Trier gewandeld en de mooiste foto’s gemaakt.

Dat was een dag vol straatfotografie, kathedralen, terrasjes, koffie, wandelen, Romeinse overblijfselen, parken, zonneschijn, lol, genieten, de zwarte poort, grappen en grollen, lekker eten, een Romeins badhuis, verliefde stelletjes en nog veel meer.

Fotoseries:

  • [svgallery name=”Duitsland Wandelen” link=”Wandelen”]
  • [svgallery name=”Duitsland_StadsGezichten” link=”Stadsgezichten”]
  • [svgallery name=”Duitsland_OpStraat” link=”Op straat”]
  • [svgallery name=”Duitsland_Kerken” link=”In de kerken”]
  • [svgallery name=”Duitsland_Bankjes” link=”Bankjes”]

Pfft…

Pfft...

That’s the way it is…

Wat kan ik er meer van zeggen? Dit gezicht trok ik tijdens het opknappen van m’n huisje. Maar het is vandaag ook prima van toepassing all things considered, zoals de engelsen dan zeggen. Ik kan er niet veel meer van maken. Behalve dan dat na regen altijd zonneschijn komt, er betere tijden aan zullen breken, wolken een silver lining hebben, er altijd wel iets positief te bedenken valt, ik niet bij de pakken zal gaan neerzitten, mijn borst vooruit zal steken en zal laten zien wat ik allemaal kan.

Maar af en toe sta ik mezelf toe om zo’n gezicht te trekken. So, sue me…