BETIFO – van alles wat

Vandaag een allegaartje van beelden die in de achterliggende week zijn gemaakt.

Een politieman die een jonge speurhond aan het opleiden is, een trein die toevallig langs kwam, een struikmargriet die  naast de deur staat te bloeien, bloeiende krenten in een wandelgebied de Waschkolk bij Nunspeet, een enkel ontzettend zelfportret en bloeiende bomen in een wijk met reusachtige vrijstaande woningen.

Vooral de laatste doet me denken aan zo ongeveer het slot van de film The Last Samurai, waarin Katsumoto (Ken Watanabe) in een laatste doodsrochel fluistert: “Perfect…They are all… perfect”. Hij was z’n hele leven op zoek geweest naar de perfecte bloesem en kwam er op het laatst achter dat ze allemaal perfect zijn. En deze enorme bloesemboom met de roze bloesemblaadjes verspreid over het gazon deed me aan die scene denken.

Een andere, minder perfecte, maar niet minder leuke uitspraak:

Zebulon Gant: [shouting loudly] Right, you little bastards! You will stand up straight or I will personally shit kick every far eastern buttock that appear before me eyes!

Algren: Well done, sergeant.

Zebulon Gant: When you understand the language, sir, everything falls into place.

Tot zover de woorden uit deze fantastische film. Mag ik u uitnodigen tot het aanschouwen van voornoemde beelden:

Speurhond in opleiding
Waschkolk
Waschkolk
Waschkolk
Waschkolk
Ugly head
Margrieten
trein
Bloesem
They are all perfect

BETIFO – Hoeken

Het is verbazend hoeveel hoeken men kan vinden op een paar vierkante meters. En elke hoek is weer anders, heeft een andere bestemming, heeft een andere kleur, wordt op een andere manier door de zon beschenen, werpt een andere schaduw, heeft een andere vorm. Er zijn stenen hoeken, houten hoeken, kunststof hoeken, hoekstenen. Er zullen vast mensen zijn die Hoek heten, er is zelfs een dorpje in Zeeland dat de naam Hoek draagt, er zijn meetkundige hoeken en toponieme hoeken. Maar deze laatste vier hoeken hebben niets te maken met deze serie. De hoekigheid van deze post moge duidelijk zijn.

De beelden zijn gemaakt met een oude maar messcherpe Asahi Pentax 50mm F1.4 vastgeknoopt aan m’n 5DII, gebruikt diafragma 2.0, handmatige scherpstelling en de camera in de diafragmavoorkeuze. Voor het gemak heb ik het piepje aangezet van de camera zodat ik zeker wist dat op de juiste plek scherp gesteld werd. Het bokeh van dit objectief is verbazend mooi. Onderstaande beelden zijn niet bewerkt, alleen van RAW geconverteerd naar JPEG.

Enjoy:

Hoek van de garage
Hoekige tafelpoot
Hoek van de schuur
Hoek van de plantenbak
Andere hoek van de schuur
Hoek van het tuinhuisje
Hoek van het hek
Hoek van een andere plantenbak
Hoek van een tafel
Hoek van een vensterbak

Asahi Pentax 50mm F1.4

Een lieve vriendin kwam onlangs voorbij met twee koffers vol fotografie spullen. Een van de lenzen die in de koffers zat was de Asahi Pentax 50mm F1.4 en dat is een beauty. Scherp als geen ander en prachtig glas.

Verder zaten er nog een 100mm macro, een 400mm Hanimax, een stuk of wat extenders, een novoflex macrobalg, een Schneider Kreuznach Xenar 135mm F4.5, stapels met filters, lensdoppen en what not, een aluminium koffer en een bruinleren koffer, een Pentax spotmatic en nog veel meer… Als een kind in een snoepwinkel voel ik me. De 50mm zit vast aan mn Canon 5D II met een adapter geschroefd, want allemaal M42 draad…

Zelfportret:

zelfportret