familie portretten
Er was een dag dat ik mijn nieuwe familie mocht ontmoeten. Inmiddels al weer twee jaar geleden. Lineke is een nichtje van mijn lieve vrouw en is een prachtige vrouw van begin twintig. Al snel wilde ik haar fotograferen. Haar lange blonde haren, open blik en heerlijk stralende lach zouden de mooiste portretten maken. Ze heeft veel weg van de beroemde actrice Audrey Hepburn. Vind ik. De lach. De ogen. De wenkbrauwen. Echt wel.
Hieronder een impressie van onze super gezellige fotoavond.
Meeleven. Hoe doe je dat eigenlijk. Denk je dan af en toe aan iemand die het moeilijk heeft of ernstig ziek is? Of stuur je een kaartje, wapje, mailtje, tweetje? Breng je een bezoekje of bel je een keer? Laat je een fruitmand bezorgen of neem je een fles wijn mee? Vertel je hele verhalen, schrijf je honderduit, of zeg je gewoon dat je het erg vindt dat de ander het zo moeilijk heeft of zo ziek is? Of zeg je niks maar ben je er gewoon?
Wat zeg je eigenlijk tegen iemand die z’n haar kwijt raakt door dagenlange chemotherapie? Die zich zieker dan ziek voelt, geen weerstand meer heeft, geen eetlust en met het enige vooruitzicht dat er nog veel meer van die rotzooi in het lichaam moet worden gepompt?
Eeen goed vriend (30) kreeg onlangs te horen dat hij kanker had op een plek waar een man dat echt niet wil en uitzaaiingen bij de nieren. En een schoonzusje (40 nog wat) kreeg op dezelfde dag te horen dat ze borstkanker had en zal in elk geval 1 borst moeten gaan missen. Beide krijgen nu chemo. Hij krijgt een aantal behandelingen van vijf dagen achtereen per keer en zij een half jaar elke week een behandeling. Beide raken hun haar kwijt. En ik bedoel dan al hun haar… Probeer je het eens voor te stellen…
Ik ken veel mensen met die vreselijke ziekte. Sommigen zijn er inmiddels aan overleden, ouderen, maar ook jongeren. Anderen mogen er nog zijn en doen hun best om er nog wat van te maken. Een dame die ik mag kennen is ernstig ziek maar wil de strijd niet opgeven en zoekt naar andere behandelmethoden. Een goede vriendin en mede fotograaf, die borstkanker aan het overleven is, rijdt in een knal oranje busje door Europa, maakt de mooiste foto’s, is mentor bij de Fotobond en helpt anderen om beter te fotograferen. Een geweldige dame die gekscherend praat over haar “opgeplakte borsten”.
Vorige week zei ik dat wanneer zij hun haar kwijt zouden raken, ik me ook kaal scheer. Hij ligt nu sinds een paar dagen weer in het ziekenhuis, vastgeknoopt aan een infuus en is z’n haar bijna kwijt. Hij vindt het vreselijk en is echt heel verdrietig. Van mezelf ben ik al kalend en ik scheer m’n hoofd wel vaker dus ik ben dat gewend. Maar m’n snor afscheren durfde ik niet, dat zou ik echt vreselijk vinden. En daar zit nou net datgene wat ik zo moeilijk vind. Het verraste me dat ik de moed niet had om het te doen. Ik voelde vanmorgen een beetje hoe hij zich moet voelen. Maar ik heb de keus en hij niet meer. Ik doe het weghalen van m’n haar bewust en bij hem gebeurt het (en straks ook bij haar) door de chemo en kan hij er niks aan doen.
Marien en Janny, deze is voor jullie. Ik denk voortdurend aan jullie beiden en bid voor jullie. Veel meer kan ik niet doen. Tuurlijk kom ik langs, stuur een wapje, neem een fles wijn mee, zal een keer voor jullie koken en zo. Maar dat is het dan zo’n beetje. Meer troosten kan ik als mens niet.
Ik zet m’n kale hoofd weer eens op het internet maar dit keer speciaal voor jullie. Omdat ik van jullie hou.
De laatste minuten van dit jaar tikken weg, terwijl de kachel snort (…), de bubbels in het glas bubbelen, het buiten zachtjes regent en het vuurwerk ernstiglijk van zich laat horen.
Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is om een klein lichtje te mogen zijn in deze donkere wereld. En mijn wens is dat vele anderen dat ook willen zijn. Zodat er een klein beetje licht schijnt en de duisternis een beetje terrein verliest.
Onlangs met AFV de Veluwe bij Bram Jonker in de studio wezen spelen.
Afgelopen zaterdag een leuk stel op bezoek in m’n flet.
Voordat de pizza’s en flessen wijn werden aangevoerd, hebben we een paar foto’s gemaakt. Niet iedereen wil graag op de foto, maar even gek doen met wat hoedjes en een gekke jas doet wonderen en werkt meestal ontspannend. Het doel was een paar foto’s van het stel samen maar ik kon het niet laten om een paar portretten te maken van hen, elk apart. Dat helpt ook om het licht te testen en vertrouwen in elkaar te krijgen. En ik werk het liefst met enkele personen. Groepen en stellen zijn nou eenmaal lastiger vast te leggen. Gelukkig helpen de werkpaarden van Broncolor om de boel goed uit te lichten.
Voor de camera-gearhead-geeks onder ons: Beelden zijn gemaakt met Grandma, de Canon 1DsII met Knob, de Sigma 85mm F1.4 en de verlichting werd geleverd door Broncolor met reflector en grid. De beelden zijn verder bewerkt in Lightroom. Blijvend verbaasd wat de verschillende presets kunnen doen met een foto. Ook blijvend verbaasd hoe scherp de 85mm is.
De collectie:
Op maandag 3 juni mocht een heel goede vriendin uit handen van de loco burgemeester een lintje ontvangen omdat het de koningin behaagde. Adi mag zich nu lid van de orde van Oranje Nassau noemen. Omdat ze zich zoveel jaren lang onbaatzuchtig heeft ingezet voor allerlei organisaties, verenigingen en what not. Het is een indrukwekkende lijst en het is een welverdiende koninklijke onderscheiding.
Er is anderhalf jaar gewerkt aan deze ceremonie. Normaliter worden de lintjes door de burgervader opgespeld in de uren voor koninginnedag, maar het feestvarken was toen op rondreis in de Amerika’s. Vandaar op dit latere tijdstip alsnog de feestelijkheden.
Zelfs toen de gasten, vrienden en familie de zaal instroomden wist ze niet wat haar te wachten stond en was er alleen verbazing en de vraag waarom al die mensen een besloten bijeenkomst kwamen verstoren. Pas toen de loco zijn toespraak hield en de blauwe doos te voorschijn kwam werd een en ander duidelijker. Maar nog steeds ongeloof en verbazing.
Verder waren er nog toespraken met vriendelijke en ontroerende woorden door naasten en vrienden. De felicitaties, bloemen en kadootjes waren niet van de lucht en ik mocht er bij zijn om het feestje vast te leggen. Samen met Sjaan en Henk en Marion.
Voor de techno-camera-geeks onder ons: Canon 1DsII met Canon EF24-105 F4.0 L USM en Metz 45CL Digitaal, beelden alleen bijgesneden en een aantal wat lichter gemaakt in Lightroom. Verder: SOOC.
Een kleine collectie van de feestelijke beelden:
Het lijkt wel alsof alles vernieuwd moet worden. Soort van weg met het oude en in met het nieuwe. Zelfportretten maak ik al heel lang en al heel lang zoekende naar een eigen stijl. Niet alleen houdingen, uitdrukkingen, kleding en al dat soort, maar vooral ook licht en compositie en kleurgebruik. De laatste tijd veel beelden gezien die volgens het zogenoemde ‘wet plate’ proces worden gemaakt. Collodium fotografie met name en de kleuren die daarbij vrijkomen. Nu is het ganselijk ende onmogelijk om met digitale beelden het collodium effect te bereiken, maar er zijn Lightroom presets die er dichtbij komen. Als het gaat om de kleuren en de sfeer.
Onderstaand enkele beelden die ik het afgelopen jaar heb gemaakt en met Lightroom heb bewerkt. Ik ben er nog niet zeker van of dit is wat ik wil. Maar het is een stap en verder onderzoek zal uitwijzen of het de goede richting is.
Het is niet moeilijk om je te realiseren dat het enige tijd gelee is dat ik hier een bericht heb geplaatst… Er is een maand of wat verstreken en er is veel gebeurd. Heel veel en op allerlei gebied. Van sommige gebeurtenissen zal ik u hieronder berichten, andere houd ik (voorlopig nog) voor mezelf. Ik zal u niet al te zeer vermoeien met lange verhalen maar zal de beelden voor zich laten spreken. Beelden van fotoshoots, een enkel zelfportret, een camera test en nog wat.
Voor de gear heads onder ons: de beelden zijn gemaakt met:
Canon EOS 5D mkII “Lydia”
Canon EOS 1Ds mkII “Grandma”
Leica R4 “Heidi”
Canon EF 24-105 F4.0 L USM “Burned”
Sigma 85 F1.4 HSM “Knob”
Canon EF 28 F2.8 “Close”
Canon EF 50 F1.8 II “Nifty”
Canon EF 35 F1.4 L USM “Bertha”
Zenith 16 mm F2.8 “Frog”
Belichting van de portretten vrijwel allemaal met de prachtige Broncolor Impact 41 flitskoppen, Pocket Wizards Plus II, Westcott paraplu’s 60 inch en 7 feet, wit en zilver. Op locatie gebruik ik vaak de 580 EX speedlite, 430 EX speedlite en de Metz 45 CT staafflitser.
Bewerkingen doe ik het meest in Lightroom 3.6, je weet wel, bijsnijden, recht zetten, presets toepassen en omzetten naar jpeg. Maar ook onregelmatigheden van de huid wegwerken en burn en dodge. De laatste tijd gebruik ik veel presets die de ‘oude’ filmsoorten nabootsen. Kodak Tri-X, Kodak T-Max, Kodachrome 25 en nog zo wat. Afdrukken maken doe ik in Photoshop en met de geweldige Epson 3800, met papieren van Tecco, Innova, Epson en Ilford. Fantastisch om je gemaakte beelden uit de printer te zien rollen…
Genoeg gezegd. Rol rustig naar benee voor de beelden.
Allereerst de Floriade editie 2012. In Venlo is een compleet park uit de grond gehaald, complete tuinen, warme kassen, lange lanen, verrassende paviljoens, uitgestrekte gazons, waterige meren, kleinere vijvers, kleurrijke plantenborders, een heus openlucht theater, grote pleinen, plassende fonteinen en nog veel meer. Kleurrijk, groen, ruimte en een fraaie verdeling. Een genot om alle planten- en boomsoorten tegen te komen. Nog leuker is het om de bezoekende mensen te bekijken en vast te leggen. Dit keer met een Fujifilm X100, een zeer handige camera die ik vriendelijk genoeg mocht lenen van een goede vriendin.
Op een zaterdag mocht ik twee prachtige dames fotograferen in m’n kleine maar o-zo-gezellige studio. Een waar feest van poses, verkleedpartijen, zorgvuldig aangebrachte make-up en accessoires, een roze paraplu en uiteindelijk de leukste beelden. Hieronder m’n keuze, omgezet naar contrastrijke zwartwit platen.
Afgelopen zomer (wat lijkt dat al weer lang gelee…) had ik de eer om een aantal keren met een jonge kat te mogen spelen. En terwijl de zon rijkelijk door de ramen stroomde was het een flinke uitdaging om Simba (Lord Playsalot) op de plaat te krijgen. Het zeer bewegelijke creatuur rende achter elk bewegend voorwerp aan en ook achter elk voorwerp waarvan ‘ie dacht dat het bewoog. Prachtige beelden bespeeld door het licht.
Op een mooie dag in juni was het tijd om wat zelfportretten te maken in het bos. Beelden die ik al heel lang wil maken waren nu aan de beurt. Veel groen, grote varens, een enkel flitslicht, een paraplu en een hoedje waren de ingrediënten, een camera op statief en een zelfontspanner de gereedschappen en het lekkere weer een prettige bijkomstigheid. Wat moet ik er meer van zeggen..? Flinke bewerkingen in Lightroom gedaan om de gewenste sfeer te verkrijgen, verder enorm veel lol gehad. 🙂
Ergens in april van 2012 was daar de Elf and Fantasy Fair op de kasteelgronden van Haarzuilen. Een evenement met de meest kleurrijke mensen, de vreemdste creaties, geschminkte gezichten, uiteenlopende kostuums, kraampjes met kleding, kunstwerken, voedsel, drank en nog veel meer. Een dag vol vreemde muziek, authentieke romeinse kampementen, theehuisjes, trollenkampen, gothische kledingstukken, maar vooral al die verklede mensen die zich helemaal in hun rol in konden leven. Uiteenlopend van trollen, romeinen, gothen, urukhai’s, heksen, boeren en boerinnen, koninginnen, pages en nog veel meer.
Hieronder een kleine inpressie:
teksten
Vandaag was de grote dag waar ik intussen heel lang naar uitgekeken heb.
Zo’n driekwart jaar geleden kreeg ik het idee om een serie zelfportretten te maken waarbij m’n eigen haar centraal zou staan. Nou is m’n snorhaar altijd al het middelpunt van m’n zelfportretten, maar deze serie wilde ik anders doen. Dit keer zou ik m’n hoofdhaar laten groeien en daar, als het lang genoeg was leuke dingen mee doen.
Nu, zoveel maanden later was het dan zo ver. M’n krullen gaan eraf, maar niet eerder dan dat ik een paar mooie foto’s heb gemaakt. Mua van de dag is Astrid, die me enorm heeft geholpen met schminken, haar knippen en what not. Thanks Astrid!
De beelden zijn allemaal gemaakt met behulp van Grandma, m’n Canon 1DsII, Knob, m’n Sigma 85 mm F1.4, twee Broncolor Impact 41 flitsers waarvan een met softbox rechts van de camera en een met grid links van de camera gericht op de achtergrond. Belichting was in alle gevallen F8 en 1/250 seconde met de flitsers op 1/3 power. De flitsers zijn getriggerd met de Pocket Wizard Plus II.
De hoeveelheid lol tijdens het maken van de beelden is niet meetbaar, m’n kale hoofd is weer de vertrouwde glimmende dome en ik kan bijna niet wachten op de reacties van iedereen op de beelden.
Komen ze:
In de serie zelfportretten is zodoende een nieuw project afgerond: Hair – but not the musical.
Het is weer zover. Op geen enkel moment in een kalenderjaar zijn er zoveel rituelen als in de maand december. Snieklaas, pepernoten, chocolade letters, kadootjes, kerstbomen, lichtjes, nog meer kadootjes, vuurwerk en kerstkaarten. Heul veul kerstkaarten.
Hierbij de mijne… 🙂
Fijne feestdagen!
