Nelfen Driedorp

Twas weer zo’n dag. En terwijl ik worstel om foto’s in te voegen in deez’ post (ruzie met een paar plugins…), het buiten donker wordt, de strooiwagens de weg weer op gaan omdat het nog steeds winter is, de kachel snort en de hete koffie m’n bril beslaat, wacht ik op het updaten van de WordPress database…

Vandaag was het de dag voor een nieuwe wandeling van de Werkgroep Natuur en Landschap Fotografen, kortweg de Nelfen genaamd. Het maandelijks terugkerende ritueel, de periodieke wandeling, de regelmatig terugkerende gezondheidsbewegingen, de leukste mogelijkheid om fraaie beelden te maken van Neerlandsch schone natuur. 🙂

Vandaag waren we te gast in het mini gehucht Driedorp ten zuiden van Nijkerk. Per abuis parkeerden we onze voitures op de parkeerplaats van de plaatselijke kerk en de vele hoedjes keken ons toch wat bevreemd aan. Onze rugzakken, camera’s en wandelkleding deden de wenkbrauwen fronsen en de vraagtekens waren te lezen in de ogen van de aanschouwenden.

Het zonnetje deed vermoeden dat het voorjaar in aantocht is, de vogels spraken van betere tijden en zelfs de krokussen lieten hun schoonheid zien tussen het licht bevroren gras. Als dat geen lentebodes zijn, wat dan nog wel..? Het zachte licht en de fraaie landschappen, de vele boerderijen, oprijlanen, majestueuze beuken en eiken waren voer genoeg voor de hongerige camera’s en objectieven. De temperatuur was nog lang niet des lentes maar het zonnetje maakte veel goed. Door de winterse neerslag en vele regen van de afgelopen dagen waren de paden niet alleen modderig maar ook nat en soms zelfs met ijs bedekt. Pas gepoetste wandelschoenen werden niet meer zo netjes en bij de schrijver dezes zat de modder al snel tot een zekere hoogte.

Op de terugweg zagen we de ruim van tevoren aangekondigde winterse bui op enige afstand passeren. Donkere wolken met lange sluiers neerslag eronder bewogen zich met enige snelheid richting het oosten en met de felle zon er bij gaf dat een fraai gezicht.  Gelukkig hebben we de wandeling droog kunnen volbrengen.

We hebben koffie gedronken en appelgebak met slagroom gesmikkeld in de Meadows, een uitspanning benevens hotel De Roode Schuur in Nijkerk. Niks mis mee en nagenietend van de wandeling was het goed toeven in de kleurig aangeklede gasterij.

Hieronder een aantal beelden.

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

Het Gat van Zus

Een enorm grijze dag en een flinke wind kondigde een nieuwe wandeling aan voor de werkgroep Natuur en Landschap fotografie. En het zag er niet veel beter uit voor de rest van de dag. Een dik regengebied zou de Lage Landen beregenen alsof het niks was. Toch waren er elf zielen die de uitdaging aan wilden gaan en gezamelijk toog het richting Garderen, het kleine dorpje midden op de Veluwe.

Op zich was de wandeling ook al niet heel veel bijzonders, de bossen gaven weinig uitzicht, links en rechts heel veel omgezaagde bomen en alleen het Boeschoterveld, een klein heuvelachtig heideveld was een aangename afwisseling. Door de zachtjesaan steeds harder neerdalende regen werden de toch al modderige paden tot modderplassen omgetoverd. Even schuilen onder een paar dennenbomen en het kleine stukje terug naar de auto. Nog geen 5 km gelopen, natgeregend en trek in koffie met de onvermijdelijke appeltaart.

De Bonte Koe in Garderen bleek ernstig gesloten, maar Het Uddelermeer was gelukkig open. Koffie, al dan niet van friese afkomst, chocolademelk en appeltaartjes met veel slagroom stond al snel op tafel. De regen kwam nu serieus naar benee en dat beloofde een herfstige zondagmiddag binnenshuis voor de warme kachel. Weinig foto’s gemaakt, maar wel een paar sfeervolle overgehouden. 🙂

Check it:

 

bankje

 

Ed

 

koffie

 

camera

 

foto maken

 

ja, dit is een boom

 

Boeschoterveld

 

Ron

 

Ed

 

ronde planken

 

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

 

 

Kasteel Staverden

Een nieuwe wandeling gemaakt met de vrienden en vriendinnen van de fotoclub die de landschappen en de natuur van de Lage Landen fotograferen. Eens in de maand gaan we op weg, ergens in Nederland en genieten we van de prachtige uitzichten, de mooie natuur, de eeuwenoude landschappen en nog veel meer.

Een van die parken hebben we vandaag bezocht en grondig onderzocht. Kasteel Staverden nabij Ermelo, een dorp in het noorden van de Veluwe. Het witte kasteel staat parmantig in een watertje en de bijgebouwen in het groen. De watermolen, de vele watervalletjes trekken vooral op zondagen vele dagjesmensen. Het kasteel, de tuinen en ook het kapelletje trekken nog steeds veel bruidsparen. De witte pauwen worden daar sinds de 14e eeuw gehouden om jaarlijks de Hertog van Gelderland een witte pauwenveer aan te kunnen bieden.

De verschillende, korte routes zijn gemakkelijk te lopen en gaan langs de beeklopen, de landerijen, over boeren erven, langs boerderijen, over lange lanen en natuurlijk door de tuinen rond het kasteel.

Het was weer een briljante ochtend om te wandelen. Waterkoud, heel af en toe een zonnetje en de mooiste landschappen. Koffiedrinken met een heerlijk stuk taart in het restaurant naast het kasteel was een genot en een geweldige afsluiting. De beelden zijn allemaal gemaakt met Lydia en Nifty (Canon 5DII en 50mm F1.8) met het diafragma vol open en in Lightroom omgezet in Zwart Wit. Verder nog hier en daar een vignet toegevoegd en het contrast flink omhoog gebracht.

Enjoy.

 

Aandachtig luisterend

 

boom

 

Antoinette

 

landschap

 

nelfen

 

Ed

 

weg

 

koe

 

eekhoorntjesbrood

 

A en E

 

boerderij

 

staverden

 

tuin

 

fotografen

 

serre

 

l o v e

 

bankje

 

borrel

 

open haard

 

bloemetje

 

thee huisje

 

Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂

 

Radio Kootwijk

Vandaag m´n gewoonlijke, vrije dag en geen enkele afspraak. En da´s op zich al een genot… De temperatuur buiten is gelijk aan die van een slechte zomerdag en de enkele regendruppel deert me niet. Er opuit dus. Maar waarheen dan…

Even buiten Apeldoorn, door de goudkleurige bossen van Buurlo en langs de geruisloze A1 ligt het minidorpje Radio Kootwijk. Een Philips bolwerk van oudsher, een plek waar op allerlei radiogolflengtes de hele wereld bereikt kon worden. Veel is er niet van over. De 30 of zo huisjes worden bewoond door liefhebbers, kunstenaars vinden er een plekkie, wandelaars en fietsers kunnen het niet missen want de kathedraal torent hoog boven de heidevelden en is zelfs vanaf het Kootwijkerzand te zien.

Het grijze beton van de kathedraal en de annexen lijkt nog grijzer door het zwaar bewolkte weer, het lange groene gras van het donkerste groen. Wat opvalt zijn de vele verzinkte, stalen vuilnisemmers met de felblauwe vuilniszakken die een stukje onder de deksel uitsteken. Mooie contrasten, maar in monochroom nog veel mooier, vind ik.

Oordeel zelf.

(met dank ende hulde voor het redigeren van de tekst door Tanina Petruzzello)

platform

 

lijnen

 

annex

 

vuilnisemmer

 

ramen met tranen

 

kijken uit over de heide

 

hoekje

 

(Bijna) Elke Dag Een Foto: EDEF 🙂

Bijna elke dag een foto…

Tis moeilijk om echt elke dag een foto te plaatsen op dit blog-medium… Elke dag fotograferen is nauwelijks een punt, maar ook elke dag een foto bloggen is lastig. Kdoen m’n best…

Hieronder een aantal platen van de afgelopen dagen. Allemaal genomen met Lydia, m’n Canon 5DII en Nifty, de Canon 50mm F1.8 . Sluitertijden, diafragma’s en ISO waarden vind ik hier niet belangrijk. Het gaat tenslotte om de beelden. Die moeten je aanspreken of niet. Oordeel zelf.

Waar lijkt dit op..?

Een stads, heuvelig landschapje wat doet denken aan… ehmm… iets. Ligt op het puntje van mijn tong, kan er ff niet op komen…

Aandachtig luisterend

Aandachtig luisterend naar de grote Sifu en Sensei die de werking van de nieuw gearriveerde Nikon 1 V1 en J1 uitlegt aan deze belangstellende bezoeker. Er gaat schijnbaar een wereld voor hem open.

Vrolijk

Ons collega Arjo, de altijd vrolijke man die zojuist een schoon en vrijwel nieuw shirt heeft aangemeten gekregen, evenals een meticuleus aangebrachte moustache. Er waren twee man voor nodig om dit voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt. Met een stralende glimschater als resultaat. 🙂

In gesprek

Serieus in gesprek tijdens de afgelopen wandeling van de Nelfen, de leden van de werkgroep Natuur en Landschap fotografen van onze fotoclub AFV de Veluwe. Deez’ maal waren we ten zuiden van Otterlo, wandelend in het Otterlose Buurtbosch en struikelend over het Mosselsche zand. herfstkleuren en paddestoelen ten overvloede. Werelds…

Mosselsche zand

Het Mosselsche zand, een zandverstuiving zoals er enkele zijn op de Veluwe, de woestijnen van het middenste Nederland, de Negef van Gelderland, het strand zonder zee in de binnenlanden. Glooiend en golvend, bedekt met mossen en dennennaalden, vliegdennen en hertensporen. Stilte zonder wind, grijze luchten hangen zwaar boven de naaldbomen, een eenzame wandelaar met een tas vol zelf geplukte cantharellen vertelde ons uit te kijken naar een culinair hoogstandje of een hoogvliegende trip, da’s niet helemaal duidelijk.

Herfstkleuren

De herfstbla’ren kleuren geel, goud en oranje tegelijk aan de spichtige, witte berkenstammen en steken fel af tegen het immer groene loof van de naaldbomen en de bruine, uitgebloeide heide struiken. Eenzaam en vrijwel alleen staan zij daar, vaak onopgemerkt door de enkele bezoeker van dit stukje fraaie natuur.

A man and his boots

Een man en zijn laarzen. De natuur verkennend, onbewandelde paden betredend en nieuwe grondgebieden explorerend. Een man en zijn laarzen en de natuur, onlosmakelijk met elkander verbonden. Dat er een Nikon in het spel te zien is kan ik ook niks aan doen. 🙂

Awel, tot zover de enkele beelden die de afgelopen dagen de lichtgevoelige sensor van Lydia en Nifty zijn gepasseerd en de geheugenkaart hebben bereikt. Het miraculeuze proces wat schrijven met licht heet en de mensheid fotografie is gaan noemen. Khoop met deze beelden enige verwondering en wellicht bewondering te hebben opgewekt. De woorden zijn eveneens van mezelf, ontsproten uit een toetsenbord, gevoed door een glas rode wijn en de kleuren en/of grijstonen van de beelden.

Bijna Elke Dag Een Foto: EDEF 🙂

 

Nelfenwandeling Joppe bij Gorssel

Eenmaal per maand organiseren we een natuurwandeling met de werkgroep Natuur en Landschapfotografie van de fotoclub AFV de Veluwe in Apeldoorn. De wandeling van vorige week kon niet doorgaan vanwege het barre weer en de enorme hoeveelheden regen die toen naar benee kwamen. Deze zondag was het rustiger weer. Wel zwaar bewolkt, maar windstil met een aangename temperatuur.

De groep bestond uit een aantal enthousiaste fotografen die van wandelen en natuur houden. De route hebben we ingekort en we hebben rond het landhuis Joppe de boel verkend. Het landhuis en de rondom liggende percelen doen een beetje denken aan de Engelse landschappen die je doorgaans vindt rond de landhuizen die bewoond worden door edelen. De boerderijen rond het landhuis liggen verscholen in weilanden, akkers vol mais en koren, Hollandse koeien grazen op het gemak, mensen laten hun hond uit, genietend van de omgeving en het rustige weer.

De wandeling voert langs enorme vijvers vol waterlelies, door oude beukenbossen, langs dromerige boerderijen en strak gemaaide weilanden. Het landhuis zelf staat leeg maar wordt netjes onderhouden door who knows who. het klokje beiert zachtjes de hele uren weg terwijl de donkere wolken rustig langs het uitspansel drijven. Paddestoelen groeien overal en vooral op de natte plekken alsof het ernstig herfst is. Deze wondertjes worden vanzelfsprekend kromgebogen, of plat-op-je-buik liggend gefotografeerd om de fijnste details vast te leggen.

[svgallery name=”NelfenJoppe” link=”De fotoserie vind je via deze link”]

landhuis Joppe

Wandelen in de heuvelen rond Rozendaal

Vandaag was een heerlijke dag om te gaan wandelen in de mooie bossen van de Veluwe. Vanuit Rozendaal langs de beek van Beekhuizen naar het Rozendaalse veld met de weidse uitzichten en de Hollandsche luchten. Via nog meer bossen naar de Emma pyramide. Een bult grond die daar is neergelegd in opdracht van Koningin Emma ten behoeve van de werkverschaffing. Doordat de bomen rond de bult grond hoger en hoger groeiden, werd er een houten klimtoren op geplaatst. Boven op de toren heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Je kunt duidelijk Arnhem zien liggen en naar verluid zelfs het Reichswald in Duitsland als het helder weer is.

Na een welkom ijsje op de parkeerplaats Beekhuizen, genietend van alle dagjesmensen die langs kwamen rijden op motoren, snelle fietsen en oude auto’s, verder over het fietspad richting Rozendaal. Langs de Tannisclub van Beekhuizen, de villa’s langs de Beekhuizenseweg terug naar de auto. Mooie dag in veel opzichten. 😉

Hieronder de beelden. Bij elke foto heb ik de soort van bewerking genoteerd. Deze keer eens heftig tekeer gegaan met presets in Lichtkamer.

De hele serie: [svgallery name=”Rozendaal” link=”KLIK!”]

Storm chasing in Klarenbeek

De avond der avonden brak aan toen de telefoon ging. Goede vrind en collega-fotograaf Frank Peters vroeg me mee te gaan op jacht naar donkere wolken, regenbuien en bliksemschichten. Minstens 4 seconden moest ik nadenken of ik wel mee zou gaan… Kheb nog nooit zoveel lol gehad in zulk slecht weer…

De buienradar raakte overbelast maar gaf nog net de immense hoeveelheid zware buien te zien die er aan zaten te komen vanuit het zuiden. Tegen kwart voor negen vatten we post op een landweggetje net buiten Klarenbeek, waar we een weids uitzicht hadden rondom ons heen. De donkere rolwolk kwam net over de horizon en de eerste bui regen kwam recht op ons af. Nauwelijks een half uur later stak de wind flink op en werd het pas echt donker. Stevige rukwinden probeerden de statieven omver te blazen. De regendruppels werden groter en de bliksem sloeg overal om ons heen tegen de aarde.

Schuilend in de auto probeerden we nog wat foto’s te maken met de raampjes een stukje open. Maar de wind sloeg de regen verticaal de auto in en het onweer werd steeds erger. Hoosbuien blokkeerden het uitzicht en bliksemschichten waren daardoor niet meer te zien. We zijn een stukje verder gereden om vlak onder de bui te blijven en toch nog wat bliksemschichten vast te leggen. Sommige bliksems waren zo groot en het gerommel even later zo zwaar dat het waarschijnlijk is dat de bliksem geregeld is ingeslagen. De regen kwam nu serieus naar benee en de apparatuur werd drijvend nat, evenals de binnenkant van de voiture.

Het vastleggen van de bliksem is niet gemakkelijk. Veel geduld en lange sluitertijden in uitzinnig slecht weer zijn regel en geen uitzondering. Veel foto’s en weinig succes… Bijna 400 foto’s gemaakt in een paar uur, ook voor een projectje timelapse waarvan het resultaat wat later te zien is. In totaal heb ik 24 bliksemschichten op de foto gekregen. De 8 mooiste staan hieronder.

Excuses voor de vlekjes en regendruppels…

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 50 – F22 – 8 sec

 

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F5 – 2,5 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 400 – F16 – 20 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F11 – 30 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F8 – 30 sec

.

Canon 5D met EF 35 mm F1.4 L USM – Iso 200 – F8 – 30 sec

 

Zeker voor herhaling vatbaar, zo’n avontuur. Thanks Frank, voor je goede idee en je enthousiasme!

Loveshoot

Vandaag op deze zonnige dag een geweldige shoot mogen doen met twee toffe mensen. M’n oudste zoon Henk en zijn verloofde Jacoline. M’n eerste verlovingshoot of ook wel loveshoot genoemd. We hebben het Park Berg en Bos vanmiddag onveilig gemaakt en de grootste lol gemaakt. Opvallend was dat het enorm druk was maar vrijwel niemand vreemd opkeek van de fotosessies. We konden ongestoord overal fotograferen.

Heerlijk om zo’n verliefd stel te mogen fotograferen. Binnenkort meer foto’s, maar hieronder alvast een paar teasers.

.

Nelfen wandeling – langs de molen van Klarenbeek

Vandaag een nieuwe wandeling met de nelfen in de onlangs aangekondigde lente. En net vandaag ging ook de zomertijd in, wat praktisch betekende dat we een uur korter konden slapen en dus heel vroeg moesten verzamelen. Brrr… Het vooruitzicht van lange zomeravonden kotere warme nachten maakte het vroeg opstaan niet echt goed. Gelukkig scheen de zon aan een strak blauwe hemel en dat maakte het een beetje makkelijker, ondanks het ijsvrij maken van de autoruiten. Gelukkig hield dat de groep nelfenbroeders en –zusters niet tegen om in alle vroegte de stoute- en wandelschoenen aan te trekken en naar de bekende hangplek te gaan.

Het was weer een flinke groep die bij elkaar kwam op voornoemde hangplek en al snel trok het gezelschap in een kleine konvooi naar de start van de wandeling. De zon deed haar best om de groep te verwarmen, maar het vooruitzicht  naar de warme kachels van de auto deed iedereen snel instappen. Het was een korte tocht die eindigde op een kleine parkeerplaats in het slaperige dorp Klarenbeek net aan de andere kant van de A50. Een landelijk gelegen dorp tussen weilanden en boerderijen. Maar ook uitgestrekte bossen, watertjes, poelen, slootjes, majestueuze kerkgebouwen, landhuizen en hier en daar heel lange oprijlanen.

Het mooiste van de wandeling was toch wel het ontdekken van de lentebloemen die hier en daar boven de grond kwamen kijken. Narcissen, blauwe druifjes, speenkruid, maagdenpalm en ook voorzichtig uitlopende bomen en struiken. Met de fel stralende zon erbij was het een genot om zo rond te wandelen door een heerlijk landschap. Dromerige boerderijtjes, verscholen in het ontluikende groen, verborgen poelen met ganzen en eenden, slootjes met nog verdord riet aan de zijkanten, krakende bruggetjes over met donker water gevulde stroompjes. De enige tekenen van aanwezigheid van de mensheid was het geblaf van een hond. Lopend langs het erf van een klein boerderijtje kwam een miniatuur keffertje al blaffend op ons afgerend, maar was duidelijk zelf onder de indruk van al die mensen.

We hebben de route ergens op een punt strategisch ingekort om de wandeling niet te lang te maken. Er was voldoende te zien om mooie beelden te maken (bloemen, bankjes en ook bierblikjes werden vastgelegd op de gevoelige geheugenkaart) en naarmate de ochtend vorderde, werd de zon krachtiger en liep de temperatuur op tot aangename waarden. Een pauze werd ingelast in een soort van weiland dat soort van blakend in de zon lag en een welkom bakkie koffie en een enkele boterham kon hier prima worden genuttigd.

De twee oudste meisjes van de groep liepen op enig moment, na uitgebreid overleg met de rest van de groep, vast naar restaurant Pijnappel om de koffie warm te maken, appeltaart te bestellen en de komst van de groep aan te kondigen. De rest van de groep liep de laatste kilometers aan de zuidkant van het dorp, wederom langs boerderijen en houtwallen om vervolgens langs de oude molen ook aan te landen bij Pijnappel.

Het terras aan de achterzijde lag volop in het warme zonlicht en de groep werd vlotjes bediend met koffie, warme chocolademelk en appeltaart met of zonder slagroom. Heerlijk genietend van deze zonnige zondag en kletsend over alles en nog wat tikte de tijd weg in een veel te snel tempo.

Uiteindelijk kwam het onvermijdelijke en werd de terugreis begonnen. Een mooie afsluiting van een nieuw avontuur. Zo werd wederom, ende ditmaal een zonnige expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.

De foto’s zijn genomen met een Canon Eos 5D en een Sigma 85 mm F1.4 HSM:

Narcissen
schaap
de molen
Aandachtig luisterend
kaboutertje puntmuts
uhmmm...
in het zonnetje
uitlopers
Voorjaarsbode Forsythia
Uitgestrekte landschappen

.