Onlangs met AFV de Veluwe bij Bram Jonker in de studio wezen spelen.
portretten
Nelfen Driedorp
Twas weer zo’n dag. En terwijl ik worstel om foto’s in te voegen in deez’ post (ruzie met een paar plugins…), het buiten donker wordt, de strooiwagens de weg weer op gaan omdat het nog steeds winter is, de kachel snort en de hete koffie m’n bril beslaat, wacht ik op het updaten van de WordPress database…
Vandaag was het de dag voor een nieuwe wandeling van de Werkgroep Natuur en Landschap Fotografen, kortweg de Nelfen genaamd. Het maandelijks terugkerende ritueel, de periodieke wandeling, de regelmatig terugkerende gezondheidsbewegingen, de leukste mogelijkheid om fraaie beelden te maken van Neerlandsch schone natuur. 🙂
Vandaag waren we te gast in het mini gehucht Driedorp ten zuiden van Nijkerk. Per abuis parkeerden we onze voitures op de parkeerplaats van de plaatselijke kerk en de vele hoedjes keken ons toch wat bevreemd aan. Onze rugzakken, camera’s en wandelkleding deden de wenkbrauwen fronsen en de vraagtekens waren te lezen in de ogen van de aanschouwenden.
Het zonnetje deed vermoeden dat het voorjaar in aantocht is, de vogels spraken van betere tijden en zelfs de krokussen lieten hun schoonheid zien tussen het licht bevroren gras. Als dat geen lentebodes zijn, wat dan nog wel..? Het zachte licht en de fraaie landschappen, de vele boerderijen, oprijlanen, majestueuze beuken en eiken waren voer genoeg voor de hongerige camera’s en objectieven. De temperatuur was nog lang niet des lentes maar het zonnetje maakte veel goed. Door de winterse neerslag en vele regen van de afgelopen dagen waren de paden niet alleen modderig maar ook nat en soms zelfs met ijs bedekt. Pas gepoetste wandelschoenen werden niet meer zo netjes en bij de schrijver dezes zat de modder al snel tot een zekere hoogte.
Op de terugweg zagen we de ruim van tevoren aangekondigde winterse bui op enige afstand passeren. Donkere wolken met lange sluiers neerslag eronder bewogen zich met enige snelheid richting het oosten en met de felle zon er bij gaf dat een fraai gezicht. Gelukkig hebben we de wandeling droog kunnen volbrengen.
We hebben koffie gedronken en appelgebak met slagroom gesmikkeld in de Meadows, een uitspanning benevens hotel De Roode Schuur in Nijkerk. Niks mis mee en nagenietend van de wandeling was het goed toeven in de kleurig aangeklede gasterij.
Hieronder een aantal beelden.
Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂
Het Gat van Zus
Een enorm grijze dag en een flinke wind kondigde een nieuwe wandeling aan voor de werkgroep Natuur en Landschap fotografie. En het zag er niet veel beter uit voor de rest van de dag. Een dik regengebied zou de Lage Landen beregenen alsof het niks was. Toch waren er elf zielen die de uitdaging aan wilden gaan en gezamelijk toog het richting Garderen, het kleine dorpje midden op de Veluwe.
Op zich was de wandeling ook al niet heel veel bijzonders, de bossen gaven weinig uitzicht, links en rechts heel veel omgezaagde bomen en alleen het Boeschoterveld, een klein heuvelachtig heideveld was een aangename afwisseling. Door de zachtjesaan steeds harder neerdalende regen werden de toch al modderige paden tot modderplassen omgetoverd. Even schuilen onder een paar dennenbomen en het kleine stukje terug naar de auto. Nog geen 5 km gelopen, natgeregend en trek in koffie met de onvermijdelijke appeltaart.
De Bonte Koe in Garderen bleek ernstig gesloten, maar Het Uddelermeer was gelukkig open. Koffie, al dan niet van friese afkomst, chocolademelk en appeltaartjes met veel slagroom stond al snel op tafel. De regen kwam nu serieus naar benee en dat beloofde een herfstige zondagmiddag binnenshuis voor de warme kachel. Weinig foto’s gemaakt, maar wel een paar sfeervolle overgehouden. 🙂
Check it:
Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂
Kasteel Staverden
Een nieuwe wandeling gemaakt met de vrienden en vriendinnen van de fotoclub die de landschappen en de natuur van de Lage Landen fotograferen. Eens in de maand gaan we op weg, ergens in Nederland en genieten we van de prachtige uitzichten, de mooie natuur, de eeuwenoude landschappen en nog veel meer.
Een van die parken hebben we vandaag bezocht en grondig onderzocht. Kasteel Staverden nabij Ermelo, een dorp in het noorden van de Veluwe. Het witte kasteel staat parmantig in een watertje en de bijgebouwen in het groen. De watermolen, de vele watervalletjes trekken vooral op zondagen vele dagjesmensen. Het kasteel, de tuinen en ook het kapelletje trekken nog steeds veel bruidsparen. De witte pauwen worden daar sinds de 14e eeuw gehouden om jaarlijks de Hertog van Gelderland een witte pauwenveer aan te kunnen bieden.
De verschillende, korte routes zijn gemakkelijk te lopen en gaan langs de beeklopen, de landerijen, over boeren erven, langs boerderijen, over lange lanen en natuurlijk door de tuinen rond het kasteel.
Het was weer een briljante ochtend om te wandelen. Waterkoud, heel af en toe een zonnetje en de mooiste landschappen. Koffiedrinken met een heerlijk stuk taart in het restaurant naast het kasteel was een genot en een geweldige afsluiting. De beelden zijn allemaal gemaakt met Lydia en Nifty (Canon 5DII en 50mm F1.8) met het diafragma vol open en in Lightroom omgezet in Zwart Wit. Verder nog hier en daar een vignet toegevoegd en het contrast flink omhoog gebracht.
Enjoy.
Bijna Elke Dag Een Foto: BEDEF 🙂
Bijna elke dag een foto…
Tis moeilijk om echt elke dag een foto te plaatsen op dit blog-medium… Elke dag fotograferen is nauwelijks een punt, maar ook elke dag een foto bloggen is lastig. Kdoen m’n best…
Hieronder een aantal platen van de afgelopen dagen. Allemaal genomen met Lydia, m’n Canon 5DII en Nifty, de Canon 50mm F1.8 . Sluitertijden, diafragma’s en ISO waarden vind ik hier niet belangrijk. Het gaat tenslotte om de beelden. Die moeten je aanspreken of niet. Oordeel zelf.
Een stads, heuvelig landschapje wat doet denken aan… ehmm… iets. Ligt op het puntje van mijn tong, kan er ff niet op komen…
Aandachtig luisterend naar de grote Sifu en Sensei die de werking van de nieuw gearriveerde Nikon 1 V1 en J1 uitlegt aan deze belangstellende bezoeker. Er gaat schijnbaar een wereld voor hem open.
Ons collega Arjo, de altijd vrolijke man die zojuist een schoon en vrijwel nieuw shirt heeft aangemeten gekregen, evenals een meticuleus aangebrachte moustache. Er waren twee man voor nodig om dit voor elkaar te krijgen, maar uiteindelijk is het gelukt. Met een stralende glimschater als resultaat. 🙂
Serieus in gesprek tijdens de afgelopen wandeling van de Nelfen, de leden van de werkgroep Natuur en Landschap fotografen van onze fotoclub AFV de Veluwe. Deez’ maal waren we ten zuiden van Otterlo, wandelend in het Otterlose Buurtbosch en struikelend over het Mosselsche zand. herfstkleuren en paddestoelen ten overvloede. Werelds…
Het Mosselsche zand, een zandverstuiving zoals er enkele zijn op de Veluwe, de woestijnen van het middenste Nederland, de Negef van Gelderland, het strand zonder zee in de binnenlanden. Glooiend en golvend, bedekt met mossen en dennennaalden, vliegdennen en hertensporen. Stilte zonder wind, grijze luchten hangen zwaar boven de naaldbomen, een eenzame wandelaar met een tas vol zelf geplukte cantharellen vertelde ons uit te kijken naar een culinair hoogstandje of een hoogvliegende trip, da’s niet helemaal duidelijk.
De herfstbla’ren kleuren geel, goud en oranje tegelijk aan de spichtige, witte berkenstammen en steken fel af tegen het immer groene loof van de naaldbomen en de bruine, uitgebloeide heide struiken. Eenzaam en vrijwel alleen staan zij daar, vaak onopgemerkt door de enkele bezoeker van dit stukje fraaie natuur.
Een man en zijn laarzen. De natuur verkennend, onbewandelde paden betredend en nieuwe grondgebieden explorerend. Een man en zijn laarzen en de natuur, onlosmakelijk met elkander verbonden. Dat er een Nikon in het spel te zien is kan ik ook niks aan doen. 🙂
Awel, tot zover de enkele beelden die de afgelopen dagen de lichtgevoelige sensor van Lydia en Nifty zijn gepasseerd en de geheugenkaart hebben bereikt. Het miraculeuze proces wat schrijven met licht heet en de mensheid fotografie is gaan noemen. Khoop met deze beelden enige verwondering en wellicht bewondering te hebben opgewekt. De woorden zijn eveneens van mezelf, ontsproten uit een toetsenbord, gevoed door een glas rode wijn en de kleuren en/of grijstonen van de beelden.
Bijna Elke Dag Een Foto: EDEF 🙂
Nikon J1 met Nikkor 1 10-30 mm F3.5-F5.6 VR
Vandaag uitgebreid de nieuwe Nikon J1 kunnen testen. Op vrijdag 28 oktober is er een demodag voor klanten van CameraTools en kan iedereen de nieuwe Nikons uitproberen.
De J1 met de 10-30 mm 3.5-5.6 VR die ik mee kreeg is klein! Bijna niet vast te houden in m’n handen… Net als dit kleine hondje wat ik onderweg tegenkwam. 🙂
De camera werkt met verwisselbare objectieven, zo is er een 10 mm pancake, een 10-30mm en een 30-110mm. Ook de objectieven zijn klein. De accu is klein, er moet een kleine SD kaart in, de aan en uit knop is klein, alle bedieningsknoppen zijn kleiner dan klein. Tijdens het testen heb ik de camera meerdere malen bijna laten vallen… Klein is ‘ie, maar met de objectieven lang niet klein genoeg om zomaar in je jaszak te stoppen.
Toch is de camera opvallend goed te bedienen en het werken ermee is gewoon enorm wennen. Het is een heel andere camera dan de andere, bekende systeemcamera’s die er al langer zijn, zoals de Olympus Pen, de Panasonic Lumix en de Sony Nex. Ook de sensor is klein… Ieniemienie-klein. Met een cropfactor van 2,7 kun je je voorstellen dat de sensor van behoorlijke kwaliteit moet zijn om beelden te kunnen vastleggen met een kwaliteit die we gewend zijn van Nikon camera’s. En dat doet de kleine camera ook.
Hij is klein, maar snel, levert razend scherpe beelden af, de autofocus is snel, de gezichtsherkenning werkt erg goed en volgt de bewegende gezichten heel snel en kan dus de autofocus op meerdere gezichten tegelijk vasthouden. Tis een wonder. Er zit natuurlijk een vol automatische stand op die erg goed werkt, maar ook een stand waarbij de camera tijdens het nemen van een foto, niet minder dan 15 beelden vastlegt en je vervolgens de 5 beste beelden laat zien waarvan je er een kunt kiezen.
Er komt nog een adapter waarmee je de overige objectieven van Nikon kunt monteren… Lijkt me hilarisch om dat kleine kastje achterop een dikke 500 mm te zien bungelen. 🙂 De bedoeling is om met de enorme keus aan Nikon objectieven fraaie video beelden te maken met de Nikon 1, inclusief autofocus, handmatige controle over diafragma, zluitertijd en what not. Ik heb het nog niet kunnen testen, maar het schijnt erg goed te zijn. Meer volgt nog daar over.
Het is een goedgebouwde camera die in het begin niet makkelijk te bedienen is, maar mooie beelden aflevert. Voor veel fotografen zal het een welkome aanvulling zijn op de spiegelreflexen die ze al hebben. Het is nog niet duidelijk welke groep fotografen er het meest mee zullen werken. Daar zal de camera nog meer getest voor moeten worden. Het is geen camera voor mij. En dat heeft niets te maken met het feit dat het een Nikon is, maar de camera is te klein voor mijn handen en dat werkt gewoon niet fijn.
Bedenk wel dat dit mijn mening is die ik heb gevormd na een enkele dag spelen met het ding. Laat je door deze mening niet weerhouden om de nieuwe kleine van Nikon te komen bekijken. Binnenkort volgen meer beelden.
AFV Portretgroep
Onze fotoclub AFV de Veluwe uit Apeldoorn heeft een aantal werkgroepen en een daarvan is de portretgroep. Drie keer raden wat we deze avond hebben gefotografeerd. Een van de leden zou haar dochter vragen om een vriendin te vragen en samen model te staan. Uiteindelijk kwamen ze met z’n zessen… Een gezellig groep meiden en een knul waar we mooie foto’s van hebben gemaakt.
Gemaakt met hulp van Grandma, m’n Canon 1Ds II en Knob, de Sigma 85 mm 1.4 en natuurlijk met het mooiste licht ter wereld uit de Broncolor Impact 41 en een gridje, afgestoken door de pocket wizards Plus II. Aan het materiaal lag het niet. Aan de modellen ook niet. Mooie foto’s waren het resultaat. 🙂
Hieronder een selectie:
EDEF: (Bijna) Elke Dag Een Foto 🙂
Nelfenwandeling Joppe bij Gorssel
Eenmaal per maand organiseren we een natuurwandeling met de werkgroep Natuur en Landschapfotografie van de fotoclub AFV de Veluwe in Apeldoorn. De wandeling van vorige week kon niet doorgaan vanwege het barre weer en de enorme hoeveelheden regen die toen naar benee kwamen. Deze zondag was het rustiger weer. Wel zwaar bewolkt, maar windstil met een aangename temperatuur.
De groep bestond uit een aantal enthousiaste fotografen die van wandelen en natuur houden. De route hebben we ingekort en we hebben rond het landhuis Joppe de boel verkend. Het landhuis en de rondom liggende percelen doen een beetje denken aan de Engelse landschappen die je doorgaans vindt rond de landhuizen die bewoond worden door edelen. De boerderijen rond het landhuis liggen verscholen in weilanden, akkers vol mais en koren, Hollandse koeien grazen op het gemak, mensen laten hun hond uit, genietend van de omgeving en het rustige weer.
De wandeling voert langs enorme vijvers vol waterlelies, door oude beukenbossen, langs dromerige boerderijen en strak gemaaide weilanden. Het landhuis zelf staat leeg maar wordt netjes onderhouden door who knows who. het klokje beiert zachtjes de hele uren weg terwijl de donkere wolken rustig langs het uitspansel drijven. Paddestoelen groeien overal en vooral op de natte plekken alsof het ernstig herfst is. Deze wondertjes worden vanzelfsprekend kromgebogen, of plat-op-je-buik liggend gefotografeerd om de fijnste details vast te leggen.
[svgallery name=”NelfenJoppe” link=”De fotoserie vind je via deze link”]
Having Fun
Vandaag met de werkgroep Natuur en Landschapfotografie een nieuwe wandeling gemaakt. Deze keer in de regio ten zuiden van Deventer rond het onooglijke dorpje Joppe. Nooit van gehoord, evenals het dorp Epse, wat er vlak naast ligt.
Het was redelijk weer, windstil en de landschappen waren prachtig. Het gezelschap zoals altijd briljant en de lol overal aanwezig.
Elke Dag Een Foto. EDEF. 🙂
Gothic fotoshoot
Het moest een keer gebeuren… Een fotoshoot bij een kasteel waarbij ik zelf het model ben… Die beelden heb ik nog niet, maar wel een paar alvast van de fotograaf die me gefotografeerd heeft. Ik had haar gevraagd om ook model te staan. Zo konden we in de avonduren even stoeien met een flitser en de nieuwe Cactus V5. Blijkt meteen hoe slecht Canon kan scherpstellen bij minder licht. Zucht.
Een paar beelden, later meer…
Het kasteel De Lathmer heeft een enorme tuin aan de achterzijde en deze jongeman staat pontificaal middenin de tuin. Vrolijk als ‘ie is doet ‘ie gewoon mee… 🙂
Canon Eos 5D met Sigma 85 mm F1.4 – Iso 400; F1.4; 1/25 sec.
Canon Eos 5D met Sigma 85mm F1.4 – ISO 640; F1.4; 1/13 sec.
Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F2.8; 1/125 sec; 580EX links van de camera op 1/4 power op lumopro statief en Cactus V5
Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F2.8; 1/125 sec; 580EX rechts van de camera op 1/4 power op Lumopro statief en Cactus V5
Canon 1Ds II met EF 35 mm F1.4 – ISO320; F4.0; 1/125 sec; 580EX Rechts van de camera op 1/4 power op lumopro statief en Cactus V5
.