Creadi Script nr-3

From Russia with love

Alora, nummer drie is alweer aan de beurt in de serie uit het Creadi-Script, Adi Creadi herself. Ga hier maar eens kijken naar de andere inzendingen.

De bedoeling was na het lezen van de opdracht om een bos narcissen te fotograferen vanuit een laag standpunt met de 16 mm fish-eye en daarbij een in gympen gestoken wit been te plaatsen. Om het contrast van de lentebode, de zon en de geniepige kou die in de lente periode zo kan rondwaaien, weer te geven. Alas, de narcissen blijken een schaars goedje in het Apeldoornse, de zon liet zich niet op de juiste momenten zien en uiteindelijk is deze het geworden.

De 16mm Fish-Eye die ik heb gebruikt is een heuse Zenitar, van de befaamde Zenit fabrieken in Moedertje Rusland. Hier besteld, betaald en geleverd gekregen. Vooral de in het russisch opgestelde afleverbon en gebruiksaanwijzing zijn zo leuk. Kost een paar stuivers, is vlijmscherp, volledig handmatig en gebouwd als een spreekwoordelijke tank. Met een verloopdingsboems (die erbij geleverd werd) is het objectief goed te gebruiken op m’n Canon 5D. In de P-stand, diafragma instellen op het objectief, secuur en wederom handmatig scherpstellen en vervolgens de ontspanknop induwen. Simpel. Effectief.

En het leuke is dat de verloopring ook gebruikt kan worden voor andere objectieven met het M42, ofwel P-draad. Simpelweg inschroeven en monteren op de camera.

Nelfen wandeling Loenermark

Nelfen Loenermark

Deze maartse maand stond een nieuwe wandeling op het program. De verwachte maartse buien, waarin maart haar staart roeren kan, zouden wegblijven. En bij het opstaan in opdracht van de alom vertegenwoordigde wekker was het geen verrassing dat het droog was en er geen sneeuw lag deze keer. Vanwege de instelling der zomertijden was het zelfs nog donker toen uw oppernelf zichzelf uit de veren hees. En nu maar hopen dat de rest van de deelnemers eveneens hun wekker een uur vooruit hadden gezet.

De fietstocht naar de bekende hangplek werd tijdelijk onderbroken door een telefoontje van een van de deelnemers die informeerde wanneer de karavaan zou vertrekken. En dat was nummer 16 op de lijst van deelnemers vandaag! Een record aantal. Dat feitje pak je toch ff mee.

Het inladen van het hele koor was verrassend gemakkelijk en in minder dan geen tijd was het begin van de wandeling bereikt. De bossen van Loenen en de Loenermark stonden uitnodigend te wachten op ons in een vriendelijk weertje. Linksom ging het de route langs, afgezet met blauw beschilderde paaltjes. Loofbomen en naaldbomen wisselden elkaar als vanzelf af en de temperatuur was aangenaam. Na een klein of eigenlijk minuscuul heideveldje ging het linksaf en al snel stonden we oog in oog met een schaapskooi die, volgens ingewijden daar al vele decennia stond.

Schapen en lammeren stonden achter een omheining te wachten op de dingen die komen zouden en blatend gaven zij kennis van hun ongeduld. Geblaf van honden en de vriendelijke stem van de schapenhoedster kondigden de komst van de uitbater van het stulpje aan. De voerbakken werden gevuld met brokken en het toegangshek werd zonder enige omhaal open gedaan. Een zee van ongeoogste scheerwol stoof blatend en mekkerend op het ontbijt af terwijl de verschillende nelfen-deelnemers bijna onder de hoef werden gelopen. Enkele kalveren en pinken deden gezellig mee met de meute en de lammeren sprongen daar weer tussen door alsof het hun dagelijks werk was. De beide schapenherdershonden probeerden een brokje mee te pikken, maar zonder resultaat. In nog minder dan geen tijd waren de brokken verslonden en zocht de kudde, nog altijd luid blatend ging de menigte uiteen op weg naar schapengraasgronden.

De zon brak onverwacht door en hulde het licht glooiende landschap in een breugeliaans licht terwijl de sluiters van hoogwaardige apparatuur voornoemd schouwspel vast legden op de gevoelige geheugenkaart. Voorts ging het over de Trapjesberg en door de eikenhouten bossen, waar het zonnetje vriendelijk door de takken speelde. Aan de voet van de Ramenberg ligt een uitgestrekt heideveld waar de bosbeheerder met een forse heidemaaimachien figuurtjes in leek te hebben gemaaid. De combinatie van de lentelucht, de berkenbomen en jeneverbesstruiken in het glooiende natuurschoon zou de argeloze wandelaar bijkans in gezang doen uitbarsten.

Het einde van de wandeling kondigde zich plots aan en de deelnemers werden herenigd met hun voitures en een onzer die wegens een kwetsuur de wandeling niet helemaal heeft kunnen volmaken. Een uitspanning in Loenen bracht ons de gebruikelijk koffie met appelgebak en slagroom, naast de enkele punt aardbeienbavarois-taartpunt. Deze herberg leek gewild te zijn bij de vele fietsers, getuige het aantal buikjes in strakke en evenzo felgekleurde wielerpakken wat af en aan liep.

Onvermijdelijk was dan daar het moment om terug te keren naar onze hangplek en afscheid te nemen van elkaar waarna ieder zijn of haar ’s weegs kon gaan. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.

[svgallery name=”NelfenLoenermark” link=”Ga hier naar de fotoserie”]

.

Creadi Script nr-2

Creadi Script nr 2

In het Creadiscript was de volgende opdracht om naar het dichtstbijzijnde bankje te gaan en daar een foto van te maken.

De eerste opdracht is hier te zien en alle inzendingen van het script is hier te vinden.

De lol van het script in deze vorm is om te zien hoe alle inzendingen zo van elkaar kunen verschillen.

Ik ben wederom naar het station Apeldoorn de Maten gegaan en heb deze foto gemaakt staande op een bankje. Dat ik tijdens de opname er bijna vanaf viel, gaf uiteindelijk het leukste effect.

Zo kan een bijna ongeval een mooie foto maken. 🙂

Mijzelf in Black and White – Oldskool

Is me and over there be monsters

Zoals bekend worden we bij de fotoclub AFV de Veluwe dit jaar begeleid door een mentor. Verschillende mentoren trouwens, maar het gaat even om de mentor van de groep waar ik zelf deel van uitmaak.

Mijn opdracht voor dit jaar is het maken van zelfportretten gecombineerd met een niet vanzelfsprekende achtergrond. En dat moet in PS gebeuren. De verschillende elementen die de foto moeten maken, apart fotograferen en dan in PS bij elkaar brengen, in elkaar voegen, of hoe je het ook moet noemen.

Nu is het hiernaast geplaatste beeld niet het juiste voorbeeld, want ik heb alleen een zwarte achtergrond. Al vind ik deze specifieke zwarte achtergrond wel speciaal, want het is echt zwart. Gitzwart is het.

Awel, het gaat dus om het fotograferen van, onder andere zelfportretten en het gebruik van PS. Deze foto is zwaar aangedikt door lagen, laagmaskers, gradients en what not in PS, volgens een receptje wat ik ergens heb gevonden op het interweb. Koel he?

Het resultaat heeft veel weg van de manier waarop de portretten van Stephan van Fleteren worden uitgevoerd. Niet dat ik me met hem ga vergelijken, want dat kan echt niet, maar dit is wel het effect wat ik hoopte te bereiken. So cool.

Deze specifieke foto is op het interweb al gepost her en der en mensen van over de hele wereld hebben het er over… Wel, 3 hebben een berichtje achter gelaten dat ze het wel een koele foto vonden.

Tevens te vinden op facebook. Ik zal ‘m maar niet gebruiken als uglytar op m’n LinkedIn pagina… Vanwege duidelijke en te begrijpen redenen…

Meer van dit soort portretten komen er aan.

Poster

Me - Urban Dirty

Het idee werd opgevat om een soort van reclameposter te maken. Ik werd door een fotograaf uit Turkije geïnspireerd die zoiets had gemaakt voor de opening van een expositie.

Achter het zelfportret heb ik een achtergrond geplaatst (laagmasker) en in een grunge-stijl de tekst ingevoegd.

Groot afgedrukt is het echt goed!

really old VeeDub, or bug…

Kever in Apeldoorn Zuid

AFV de Veluwe mag weer een expositie inrichten in het Kulturhus dokZuid. Het thema is Apeldoorn Zuid. De expositie zal van 17 mei t/m 25 juni 2010 in het Kulturhus dokZuid te zien zijn.

Nu is dat meteen de oudste wijk van Apeldoorn en de meest kleurrijke. Markante oude gebouwen, verschillende parken met echt oude bomen, interessante inwoners, de vele winkels, de vrijdagmarkt op het Schubertplein. De arbeidershuisjes, de smalle straten en ontelbare, vaak onzichtbare steegjes, oude auto’s, soms netjes dichtgeplaveide voortuintjes, soms keurig aangeharkte perceeltjes. Veel kabouters trouwens ook. Van die op schuin afgezaagde palen geschilderde kabouter gezichtjes.

Deze bijna oneindig oude, maar prachtige Volkswagen Kever stond tegenover dokZuid te glimmen in een nieuwe laklaag. Oudgrijze kleur, bandjes met witte zijkanten, glimmende raampjes. Gewoon een genot om te zien staan.

Een fotogalerij van een dagje fotograferen in Apeldoorn Zuid komt er aan.

[svgallery name=”ApeldoornZuid” link=”En daar is dan de complete fotoserie.”]

.

Hoe donker hoe beter…

Creadi Script nr 1

Crea Adi had een goed idee. Fotografeer een jaar lang elke twee weken een nieuwe opdracht. Bij elkaar is het een script en een reis waarvan de route en de eindbestemming niet vast ligt, afhankelijk is van het script en de fotograaf. Ongeveer 20 fotografen doen mee en geven hun eigen beeld van de opdrachten weer.

De eerste opdracht was: fotografeer iemand met een tas die klaarblijkelijk op reis gaat.

Dit was mijn invulling en inzending.

Adi heeft een website en een speciale blog aangemaakt om de reis vast te leggen. Klik hier maar eens.

De bossen en heide van Assel

Nelfen Assel

De tweede maand van twintigtien en een nieuw avontuur staat op de rol voor de werkgroep natuur en landschapsfotografie. De dag der dagen brak aan in alle rust en had in niets weg van een koude winterdag. Tenminste, de eerste minuten dan. De kouwe vloer deed anders vermoeden en eenmaal een blik buitenwaarts geworpen hebbend, het laagje sneeuw aanschouwend, mopperend, werd duidelijk dat de voorjaarsboden zich nog even hadden omgedraaid.

En vanwege de voorjaarsvakantie (vreemde naam) was het animo om in alle vroegte te verzamelen en een fijne wandeling te maken niet erg groot. Logisch. De weersomstandigheden maken het er niet echt gemakkelijker op om enthousiast te blijven en er op uit te trekken. Maar goed, de weinigen verzamelden zich op de afgesproken en inmiddels welbekende hangplek en de enkele voiture werd volgeladen. De korte rit langs de halte Assel en de Asselse heide werd in minder dan geen tijd afgelegd en de parkeerplaats vanwaar de wandeling zou vertrekken was gemakkelijk te vinden. Nog even later was de rest er ook en kon het feest of avontuur, of wat dan ook, beginnen.

De wandeling langs heide en door bos is niet lang, zo’n 6 km, en is afwisselend door de verscheidenheid aan begroeiingen welke men links danwel rechts van de paden en wegen aantreft. Dus. De enorme boerderij ligt er een beetje verloren bij, zo midden in het kale en licht glooiende landschap, maar de winter maakt er toch een fraai plaatje van. We mopperen best vaak op de natuur, maar het is toch altijd weer verrassend hoe mother nature er elke keer weer een plaatje van weet te schilderen. Het verrassende vijvertje links en het moerasachtige deel een stuk lager aan de rechterzijde met koud stromend water en verdorde moerasplanten. Even verderop een omheind stukje gazon met geitjes. Omgeploegde akkers wachtend op wat komen gaat. Een wildrooster. Nog meer bomen.

Een kruispunt van wegen en paden. Een in strakke kleding gehulde pensionado (geen fraai gezicht), een met flitsende helm uitgedoste mountainbiker, een gezinnetje op de fiets over de Veluwe, zij mopperend dat de gladdigheid eng is en ten slotte een groep hardlopers welke duidelijk niet van Hollandsche origine waren. Speculerend werden vermoedens uitgesproken dat voornoemde buiten-Hollanders aan het trainen waren voor de midwintermarathon. Dus. En dat alles tijdens een korte pauze met warme koffie. Terwijl de zon verwoede pogingen ondernam om de aarde op te warmen en haar stralen liet dansen door het struweel en ook door de takken van de bomen. Even verderop in het traject speelden er zonnestralen over een aantal vers gesneden boomstammen. Altijd een dankbaar fotografisch onderwerp.

Landschappen en -schapjes wisselden zich snel af, soms vergezeld gaand door plassen bevroren water, bedekt met nog steeds hetzelfde laagje sneeuw. Oude bomen en jong struikgewas. Laaggroeiende bosbessen en eindeloos hoge en kaarsrecht groeiende naaldbomen. Kronkelende boomstammen en eeuwenoude eiken, bruin beukenblad als een tapijt en nog steeds de zonnestralen die lichtjes op de natuur spelen.

De route was niet zo lang en al snel was het tijd om te gaan koffiedrinken in Hoog Soeren. IN de gezellige foyer van het gelijknamige hotel en restaurant was het goed toeven. De uitbater kwam al snel met koffie, thee en wat dies meer zij vergezeld met gebakken versnaperingen.

Onvermijdelijk was dan daar het moment om afscheid te nemen van elkaar en ieder zijn of haar ’s weegs te gaan. De daad werd bij het woord gevoegd en weer was er een nelfenavontuur ten einde gekomen. Goed om te weten dat we volgende maand weer op pad gaan. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de deelnemers.

Exit stage right…

Sunday afternoon

Snow Angel

Onlangs de zondagmiddag doorgebracht op de heide en in de bossen van Hoog Buurlo. Een laagje sneeuw (het zoveelste laagje) maakte het plezier compleet. Sleetjerijden, sneeuwballen gooien en natuurlijk snow angels maken.

[svgallery name=”Kids_01-2010″ link=”Kids”]

Mornings…

Me

Deze is uit een serie die speciaal voor een mentoraat is gemaakt. De mentor geeft een opdracht en begeleidt je dan in 5 bijeenkomsten naar het eindresultaat. Enorm leerzaam en ontzettend leuk om te doen.

Ik had het idee om met zelfportretten gecombineerd met andere foto’s, beelden te maken die een verhaaltje vertellen, of in elk geval een verhaal oproepen. Liefst met een knipoog of minstens een glimlach. De kleurstelling, sfeer, belichting etc zoals dit voorbeeld spreekt me het meest aan en zal ik door de serie heen dan ook gaan gebruiken.

Als grote voorbeeld had ik het boek van Teun Hocks meegenomen. Als inspiratie ook. Teun Hocks heeft alleen veel meer een boodschap in zijn beelden gelegd die verder gaan dan een glimlach. De mentor vertelde dat Teun Hocks ook acteur is, cartoonist, kunstschilder en nog veel meer. Ik zal dus in mijn zelfportretten veel meer de acteur moet zijn om in de buurt te komen.

De opdracht die ik gekregen heb, is dus zelfportretten met een niet vanzelfsprekende achtergrond maken met behulp van eigen fotografie en een beeldbewerkingsprogramma. Een uitdaging die ik graag aan ga. Let the games begin.

PS (ofwel strobistinfo voor de gearnuts onder ons): de zelfportretten maak ik in mijn eigen studio – mijn slaapkamer met een zwarte achtergrond met twee flitsers (Canon 580 en 430) links en rechts van me. De ene door een difuus paraplu of in een zilveren paraplu zo hoog als mogelijk op 1/3 power. De andere staat laag bij de grond met een witte kunststof dome op 1/5 power. De flitsers worden bediend door de Canon E2  infrarood trigger.  De camera wordt bediend door een draadloze afstandbediening van JJC.

[svgallery name=”Avond-1″ link=”De serie van de eerste avond vind je hier.”]