Vandaag een nieuwe wandeling met de nelfen in de onlangs aangekondigde lente. En net vandaag ging ook de zomertijd in, wat praktisch betekende dat we een uur korter konden slapen en dus heel vroeg moesten verzamelen. Brrr… Het vooruitzicht van lange zomeravonden kotere warme nachten maakte het vroeg opstaan niet echt goed. Gelukkig scheen de zon aan een strak blauwe hemel en dat maakte het een beetje makkelijker, ondanks het ijsvrij maken van de autoruiten. Gelukkig hield dat de groep nelfenbroeders en –zusters niet tegen om in alle vroegte de stoute- en wandelschoenen aan te trekken en naar de bekende hangplek te gaan.
Het was weer een flinke groep die bij elkaar kwam op voornoemde hangplek en al snel trok het gezelschap in een kleine konvooi naar de start van de wandeling. De zon deed haar best om de groep te verwarmen, maar het vooruitzicht naar de warme kachels van de auto deed iedereen snel instappen. Het was een korte tocht die eindigde op een kleine parkeerplaats in het slaperige dorp Klarenbeek net aan de andere kant van de A50. Een landelijk gelegen dorp tussen weilanden en boerderijen. Maar ook uitgestrekte bossen, watertjes, poelen, slootjes, majestueuze kerkgebouwen, landhuizen en hier en daar heel lange oprijlanen.
Het mooiste van de wandeling was toch wel het ontdekken van de lentebloemen die hier en daar boven de grond kwamen kijken. Narcissen, blauwe druifjes, speenkruid, maagdenpalm en ook voorzichtig uitlopende bomen en struiken. Met de fel stralende zon erbij was het een genot om zo rond te wandelen door een heerlijk landschap. Dromerige boerderijtjes, verscholen in het ontluikende groen, verborgen poelen met ganzen en eenden, slootjes met nog verdord riet aan de zijkanten, krakende bruggetjes over met donker water gevulde stroompjes. De enige tekenen van aanwezigheid van de mensheid was het geblaf van een hond. Lopend langs het erf van een klein boerderijtje kwam een miniatuur keffertje al blaffend op ons afgerend, maar was duidelijk zelf onder de indruk van al die mensen.
We hebben de route ergens op een punt strategisch ingekort om de wandeling niet te lang te maken. Er was voldoende te zien om mooie beelden te maken (bloemen, bankjes en ook bierblikjes werden vastgelegd op de gevoelige geheugenkaart) en naarmate de ochtend vorderde, werd de zon krachtiger en liep de temperatuur op tot aangename waarden. Een pauze werd ingelast in een soort van weiland dat soort van blakend in de zon lag en een welkom bakkie koffie en een enkele boterham kon hier prima worden genuttigd.
De twee oudste meisjes van de groep liepen op enig moment, na uitgebreid overleg met de rest van de groep, vast naar restaurant Pijnappel om de koffie warm te maken, appeltaart te bestellen en de komst van de groep aan te kondigen. De rest van de groep liep de laatste kilometers aan de zuidkant van het dorp, wederom langs boerderijen en houtwallen om vervolgens langs de oude molen ook aan te landen bij Pijnappel.
Het terras aan de achterzijde lag volop in het warme zonlicht en de groep werd vlotjes bediend met koffie, warme chocolademelk en appeltaart met of zonder slagroom. Heerlijk genietend van deze zonnige zondag en kletsend over alles en nog wat tikte de tijd weg in een veel te snel tempo.
Uiteindelijk kwam het onvermijdelijke en werd de terugreis begonnen. Een mooie afsluiting van een nieuw avontuur. Zo werd wederom, ende ditmaal een zonnige expeditie van de nelfen afgesloten. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de enthousiaste groep deelnemers.
De foto’s zijn genomen met een Canon Eos 5D en een Sigma 85 mm F1.4 HSM:
.