Harleydag Apeldoorn 2010

Harleydag-2010-3

Donderend geraas klinkt door de straten van het centrum van Apeldoorn. Het geknal van Desert Eagle uitlaten weerkaatst geweldig tegen de hoge gebouwen en komt je al van verre tegemoet. De aankomende en vertrekkende Harley motoren trekken vele bezoekers en lijken allemaal flink onder de indruk van zowel de machtige machines als de zwaar in leer gestoken berijders ervan.

Stands gevuld met leren kleding en motor-mode, T-shirts, schoeisel en natuurlijk motoren. Harley motoren. Flink uitgedost, beschilderd met de fraaiste beelden, behangen met de meest onmogelijke versierselen en allemaal voorzien van de wereldberoemde 2 cilinders. De complete typologie van de motorrijder liep langs de kramen. In leren kleding, weinig verhullende truitjes en shirts, verschillende hoofddeksels en soms vreemde haardrachten en allemaal minstens een tatoo met de tekst ‘Ride to live and live to ride’. Vreemd genoeg leek de gemiddelde leeftijd van ’s werelds bekende motor de dubbel 20 ruimschoots gepasseerd te zijn. Of hoort dat bij de bike?

Harleydag-2010-5

En muziek. Wow. Meerdere podia met de heerlijkste blues muziek. Op het Raadhuisplein stond Harry and the commotion te swingen. Met z’n vieren stonden ze te jammen met gitaar, drums, bas en toetsen en het klonk alsof er een orkest van 20 man uit hun bol stond te gaan. Gaaf.

Deze Kever op respectabele leeftijd stond waarschijnlijk per ongeluk geparkeerd naast de container. Je zou kunnen denken dat ze tegenwoordig alles zomaar bij het afval neerzetten, maar dat zal de eigenaar niet echt leuk hebben gevonden.

Voornoemde bezitter van de wagen voor het volk verdoet zijn of haar tijd in elk geval niet met het poetsen van de inmiddels in verre staat van ontbinding bevindende laklagen.

En gezien het versiersel achter de voorruit moet de eigenaar minstens een kenner van antropologie zijn. Nu maar hopen dat de gekrompen hoofd niet heeft toebehoord aan een voorgaande bezitter van deez’ vehikuul.

Aan het eind van de middag verminderd het indrukkende geweld van de vertrekkende motoren. Wat niet verminderd is de muziek. De blues davert door de straten van het centrum en weerkaatst tussen de winkelpanden. Hier en daar begint men de kraampjes leeg te ruimen, de biertappen die her en ook der strategisch geplaatst staan draaien op volle toeren, het ene fust na het andere. De terrasjes zitten vol en de toeschouwers voor de podia gaan uit hun dak, stevig in de gaten gehouden door nog stevigere lieden van de bewaking.

Laatst genoemde kreaturen bezitten een corpus wat hen een indrukkende verschijning maakt. Hun kortgeschoren hoofd lijkt direct over te gaan in hun rug, zonder nek. Hun bovenlichaam lijken eikenhouten vaten waarvan je elke nerf kunt zien. Uitzinnig gespierde bovenarmen lijken dikker dan mijn eigen bovenbenen. En een plastic oortje in hun oorschelp zal vast niet als versiersel aangebracht zijn.

Iets verteld me dat ergens, later deze avond, deze bouwsels in actie moeten komen om een al te enthousiaste toeschouwer, onder invloed van gerstenat en wellicht ‘homegrown grass’, in toom te houden. Iets anders verteld me dat ze daar geen enkele moeite mee zullen hebben.

Gave dag weer.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.