Een goede vriend van me ging zijn 50-ste verjaardag vieren en besloot een tuinfeest te geven. Briljant! Een flinke groep van zijn vrienden en collega’s kwamen en zette hem in het zonnetje. Een flinke tafel met drankjes en een heuse biertap versierden de ene zijde van de tuin, sta-tafels en een tent overkapping gene zijde.
De tuin is een plaatje op zich. Kipjes in een kippenren rommelden wat heen en weer, struiken en bomen in bloei, de vijver met helder water waar kikkers zich schijnbaar vrolijk heen en weder bewogen. De landerijen achter de tuin waar het mais zich al begon te laten zien strekken zich ver uit langs oude boerderijen. En zelfs de plaats waar onlangs een vliegtuig uit de WW 2 werd gevonden, was zichtbaar.
Terug naar het feest. Een heuse gitarist maakte zijn opwachting en begon liedjes te spelen en te zingen. Een geweldige ambiance, gezellige mensen, heerlijk eten en nog meer gezelligheid. Het eten was echt heerlijk. Een enorm buffet was aangelegd met de lekkerste gerechten. Salades, vlees, groentes, echte italiaanse pasta, kipkluifjes en what not.
Liederen werden gezongen, onder begeleiding van een piano en ook de gitaar, kadootjes werden overhandigd, alsmede goede wensen en nog veel meer gezelligheid. Vanzelfsprekend gingen de liedjes over het feit dat de jarige 2 x 25 was geworden en eveneens vanzelfsprekend was het gelach vanwege de teksten waarschijnlijk in de verre omtrek te horen.
Terwijl de gitarist het liedje ‘Volare’ ten gehore bracht brulden de meesten mee met het refrein. Ogenschijnlijk een meezinger uit de Italiaanse tradities. Geen idee. Leuk was wel dat alleen het refrein werd mee gezongen. Luidkeels en enigzins off key. Maakte niet uit, was een goede sfeer.
Sterretjes verlichtte de avond, terwijl de laatste liedjes en beste wensen door de tuin schalden. Aan gezelligheid komt uiteindelijk een einde en zo ook nu.
Kerel, bedankt voor de uitnodiging en de fijne avond. Live well and prosper, ofwel vivere a lungo e prosperare!
Peace out!