Op de fiets door een Nationaal Park
Een goede vriendin had het sublieme idee om de Hoge Veluwe te doorkruisen met een witte fiets. Goed plan. Hebben ze trouwens goed geregeld daar. Je parkeert je auto bij de ingang, je koopt een kaartje, je loopt door het hek en kiest een fiets uit. Er zijn er genoeg. Even de hoogte van het zadel aanpassen en peddelen maar. Het weer was goed, niet te warm, veel zon, een straf windje en we hebben ook een regenbui moeten trotseren. Eigenlijk gingen we op zoek naar de boomstronken in het zand die de meest vreemde vormen aan kunnen nemen. De bomen zijn lang geleden omgezaagd en de stobben lijken uit het zand te verrijzen. De wind heeft in de loop van jaren het zand eromheen en tussenuit geblazen. Ik heb eens foto’s gezien van die stronken en het leken net monsters die door het zand heen liepen .
De enorme zandverstuiving haalt het niet bij de immense vlakte van het Kootwijkerzand, waar ik afgelopen weekend was en hier groeit veel minder. Geen mossen, grassen en dergelijke, en maar een enkele vliegden. Terwijl de bossen eromheen vol staan met de meest imposante bomen. Eeuwen oude eiken, beuken en naaldbomen staan langs de fietspaden. Prachtige krentenbomen die in bloei beginnen te komen. Jammer dat er nog niet genoeg kleur op zit. Bij mij voor de deur staan de krenten volop in bloei met creme-kleurige bloemen. De krenten in het park zijn veel ouder en groter, staan in velden van vergeeld gras en tegen de dreigend donkere luchten zou dat een mooi plaatje opleveren. Ach, je kunt niet alles hebben.
Koffiedrinken in de Koperen Pot is een verplichting die men met gemak kan volbrengen. Rond de open haard, waar een knapperend vuur brand, is het goed vertoeven. De koffie is lekker en warmt je een beetje op, want het is nog niet echt zomer buiten. Opvallend is het aantal ouderen wat in het restaurant zit. Hebben zeker een uitje van het tehuis waar ze wonen. Nog opvallender is een groepje tienermeiden die giechelend met een kopje thee bij de open haard zitten. Leuk is het om te raden waarom ze hier zijn. Misschien moeten ze een werkstuk schrijven voor school.
De witte fiets heeft ons zeker 25 km door het park vervoerd en ik moet zeggen dat ik er geen spijt van had toen we de fiets terug plaatsten in de rekken. Behoorlijk zadelpijn, maar voldaan door het lekkere weer, het buiten zijn en het prachtige landschap.