De bossen en heide van Assel

Nelfen Assel

De tweede maand van twintigtien en een nieuw avontuur staat op de rol voor de werkgroep natuur en landschapsfotografie. De dag der dagen brak aan in alle rust en had in niets weg van een koude winterdag. Tenminste, de eerste minuten dan. De kouwe vloer deed anders vermoeden en eenmaal een blik buitenwaarts geworpen hebbend, het laagje sneeuw aanschouwend, mopperend, werd duidelijk dat de voorjaarsboden zich nog even hadden omgedraaid.

En vanwege de voorjaarsvakantie (vreemde naam) was het animo om in alle vroegte te verzamelen en een fijne wandeling te maken niet erg groot. Logisch. De weersomstandigheden maken het er niet echt gemakkelijker op om enthousiast te blijven en er op uit te trekken. Maar goed, de weinigen verzamelden zich op de afgesproken en inmiddels welbekende hangplek en de enkele voiture werd volgeladen. De korte rit langs de halte Assel en de Asselse heide werd in minder dan geen tijd afgelegd en de parkeerplaats vanwaar de wandeling zou vertrekken was gemakkelijk te vinden. Nog even later was de rest er ook en kon het feest of avontuur, of wat dan ook, beginnen.

De wandeling langs heide en door bos is niet lang, zo’n 6 km, en is afwisselend door de verscheidenheid aan begroeiingen welke men links danwel rechts van de paden en wegen aantreft. Dus. De enorme boerderij ligt er een beetje verloren bij, zo midden in het kale en licht glooiende landschap, maar de winter maakt er toch een fraai plaatje van. We mopperen best vaak op de natuur, maar het is toch altijd weer verrassend hoe mother nature er elke keer weer een plaatje van weet te schilderen. Het verrassende vijvertje links en het moerasachtige deel een stuk lager aan de rechterzijde met koud stromend water en verdorde moerasplanten. Even verderop een omheind stukje gazon met geitjes. Omgeploegde akkers wachtend op wat komen gaat. Een wildrooster. Nog meer bomen.

Een kruispunt van wegen en paden. Een in strakke kleding gehulde pensionado (geen fraai gezicht), een met flitsende helm uitgedoste mountainbiker, een gezinnetje op de fiets over de Veluwe, zij mopperend dat de gladdigheid eng is en ten slotte een groep hardlopers welke duidelijk niet van Hollandsche origine waren. Speculerend werden vermoedens uitgesproken dat voornoemde buiten-Hollanders aan het trainen waren voor de midwintermarathon. Dus. En dat alles tijdens een korte pauze met warme koffie. Terwijl de zon verwoede pogingen ondernam om de aarde op te warmen en haar stralen liet dansen door het struweel en ook door de takken van de bomen. Even verderop in het traject speelden er zonnestralen over een aantal vers gesneden boomstammen. Altijd een dankbaar fotografisch onderwerp.

Landschappen en -schapjes wisselden zich snel af, soms vergezeld gaand door plassen bevroren water, bedekt met nog steeds hetzelfde laagje sneeuw. Oude bomen en jong struikgewas. Laaggroeiende bosbessen en eindeloos hoge en kaarsrecht groeiende naaldbomen. Kronkelende boomstammen en eeuwenoude eiken, bruin beukenblad als een tapijt en nog steeds de zonnestralen die lichtjes op de natuur spelen.

De route was niet zo lang en al snel was het tijd om te gaan koffiedrinken in Hoog Soeren. IN de gezellige foyer van het gelijknamige hotel en restaurant was het goed toeven. De uitbater kwam al snel met koffie, thee en wat dies meer zij vergezeld met gebakken versnaperingen.

Onvermijdelijk was dan daar het moment om afscheid te nemen van elkaar en ieder zijn of haar ’s weegs te gaan. De daad werd bij het woord gevoegd en weer was er een nelfenavontuur ten einde gekomen. Goed om te weten dat we volgende maand weer op pad gaan. Ook dit avontuur wordt andermaal ende nog eens bijgeschreven in de annalen van de werkgroep natuur en landschap fotografie, met dank aan de deelnemers.

Exit stage right…