Meeleven

Meeleven. Hoe doe je dat eigenlijk. Denk je dan af en toe aan iemand die het moeilijk heeft of ernstig ziek is? Of stuur je een kaartje, wapje, mailtje, tweetje? Breng je een bezoekje of bel je een keer? Laat je een fruitmand bezorgen of neem je een fles wijn mee? Vertel je hele verhalen, schrijf je honderduit, of zeg je gewoon dat je het erg vindt dat de ander het zo moeilijk heeft of zo ziek is? Of zeg je niks maar ben je er gewoon?

Wat zeg je eigenlijk tegen iemand die z’n haar kwijt raakt door dagenlange chemotherapie? Die zich zieker dan ziek voelt, geen weerstand meer heeft, geen eetlust en met het enige vooruitzicht dat er nog veel meer van die rotzooi in het lichaam moet worden gepompt?

Eeen goed vriend (30) kreeg onlangs te horen dat hij kanker had op een plek waar een man dat echt niet wil en uitzaaiingen bij de nieren. En een schoonzusje (40 nog wat) kreeg op dezelfde dag te horen dat ze borstkanker had en zal in elk geval 1 borst moeten gaan missen. Beide krijgen nu chemo. Hij krijgt een aantal behandelingen van vijf dagen achtereen per keer en zij een half jaar elke week een behandeling. Beide raken hun haar kwijt. En ik bedoel dan al hun haar… Probeer je het eens voor te stellen…

Ik ken veel mensen met die vreselijke ziekte. Sommigen zijn er inmiddels aan overleden, ouderen, maar ook jongeren. Anderen mogen er nog zijn en doen hun best om er nog wat van te maken. Een dame die ik mag kennen is ernstig ziek maar wil de strijd niet opgeven en zoekt naar andere behandelmethoden. Een goede vriendin en mede fotograaf, die borstkanker aan het overleven is, rijdt in een knal oranje busje door Europa, maakt de mooiste foto’s, is mentor bij de Fotobond en helpt anderen om beter te fotograferen. Een geweldige dame die gekscherend praat over haar “opgeplakte borsten”.

Vorige week zei ik dat wanneer zij hun haar kwijt zouden raken, ik me ook kaal scheer. Hij ligt nu sinds een paar dagen weer in het ziekenhuis, vastgeknoopt aan een infuus en is z’n haar bijna kwijt. Hij vindt het vreselijk en is echt heel verdrietig. Van mezelf ben ik al kalend en ik scheer m’n hoofd wel vaker dus ik ben dat gewend. Maar m’n snor afscheren durfde ik niet, dat zou ik echt vreselijk vinden. En daar zit nou net datgene wat ik zo moeilijk vind. Het verraste me dat ik de moed niet had om het te doen. Ik voelde vanmorgen een beetje hoe hij zich moet voelen. Maar ik heb de keus en hij niet meer. Ik doe het weghalen van m’n haar bewust en bij hem gebeurt het (en straks ook bij haar) door de chemo en kan hij er niks aan doen.

Marien en Janny, deze is voor jullie. Ik denk voortdurend aan jullie beiden en bid voor jullie. Veel meer kan ik niet doen. Tuurlijk kom ik langs, stuur een wapje, neem een fles wijn mee, zal een keer voor jullie koken en zo. Maar dat is het dan zo’n beetje. Meer troosten kan ik als mens niet.

Ik zet m’n kale hoofd weer eens op het internet maar dit keer speciaal voor jullie. Omdat ik van jullie hou.

kaal

Een leuk stel…

Afgelopen zaterdag een leuk stel op bezoek in m’n flet.

Voordat de pizza’s en flessen wijn werden aangevoerd, hebben we een paar foto’s gemaakt. Niet iedereen wil graag op de foto, maar even gek doen met wat hoedjes en een gekke jas doet wonderen en werkt meestal ontspannend. Het doel was een paar foto’s van het stel samen maar ik kon het niet laten om een paar portretten te maken van hen, elk apart. Dat helpt ook om het licht te testen en vertrouwen in elkaar te krijgen. En ik werk het liefst met enkele personen. Groepen en stellen zijn nou eenmaal lastiger vast te leggen. Gelukkig helpen de werkpaarden van Broncolor om de boel goed uit te lichten.

Voor de camera-gearhead-geeks onder ons: Beelden zijn gemaakt met Grandma, de Canon 1DsII met Knob, de Sigma 85mm F1.4 en de verlichting werd geleverd door Broncolor met reflector en grid. De beelden zijn verder bewerkt in Lightroom. Blijvend verbaasd wat de verschillende presets kunnen doen met een foto. Ook blijvend verbaasd hoe scherp de 85mm is.

De collectie:

Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…
Een leuk stel…

BETIFO – van alles wat

Vandaag een allegaartje van beelden die in de achterliggende week zijn gemaakt.

Een politieman die een jonge speurhond aan het opleiden is, een trein die toevallig langs kwam, een struikmargriet die  naast de deur staat te bloeien, bloeiende krenten in een wandelgebied de Waschkolk bij Nunspeet, een enkel ontzettend zelfportret en bloeiende bomen in een wijk met reusachtige vrijstaande woningen.

Vooral de laatste doet me denken aan zo ongeveer het slot van de film The Last Samurai, waarin Katsumoto (Ken Watanabe) in een laatste doodsrochel fluistert: “Perfect…They are all… perfect”. Hij was z’n hele leven op zoek geweest naar de perfecte bloesem en kwam er op het laatst achter dat ze allemaal perfect zijn. En deze enorme bloesemboom met de roze bloesemblaadjes verspreid over het gazon deed me aan die scene denken.

Een andere, minder perfecte, maar niet minder leuke uitspraak:

Zebulon Gant: [shouting loudly] Right, you little bastards! You will stand up straight or I will personally shit kick every far eastern buttock that appear before me eyes!

Algren: Well done, sergeant.

Zebulon Gant: When you understand the language, sir, everything falls into place.

Tot zover de woorden uit deze fantastische film. Mag ik u uitnodigen tot het aanschouwen van voornoemde beelden:

Speurhond in opleiding
Waschkolk
Waschkolk
Waschkolk
Waschkolk
Ugly head
Margrieten
trein
Bloesem
They are all perfect

BETIFO – tulpenkleuren

Vandaag een andere lens uitproberen. Een Asahi Pentax Macro Takumar 100mm F4.0, met een adapter op mn getrouwe 5DII geschroefd en uit de hand. Niet helemaal overtuigd dat het 1:1 macro is maar niettemin mooie scherpe platen met de fraaiste kleuren.  Tis een reuze schatkist met al die lenzen en adapters en filters en doppen en alles.

De beelden:

tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren
tulpenkleuren

BETIFO – Hoeken

Het is verbazend hoeveel hoeken men kan vinden op een paar vierkante meters. En elke hoek is weer anders, heeft een andere bestemming, heeft een andere kleur, wordt op een andere manier door de zon beschenen, werpt een andere schaduw, heeft een andere vorm. Er zijn stenen hoeken, houten hoeken, kunststof hoeken, hoekstenen. Er zullen vast mensen zijn die Hoek heten, er is zelfs een dorpje in Zeeland dat de naam Hoek draagt, er zijn meetkundige hoeken en toponieme hoeken. Maar deze laatste vier hoeken hebben niets te maken met deze serie. De hoekigheid van deze post moge duidelijk zijn.

De beelden zijn gemaakt met een oude maar messcherpe Asahi Pentax 50mm F1.4 vastgeknoopt aan m’n 5DII, gebruikt diafragma 2.0, handmatige scherpstelling en de camera in de diafragmavoorkeuze. Voor het gemak heb ik het piepje aangezet van de camera zodat ik zeker wist dat op de juiste plek scherp gesteld werd. Het bokeh van dit objectief is verbazend mooi. Onderstaande beelden zijn niet bewerkt, alleen van RAW geconverteerd naar JPEG.

Enjoy:

Hoek van de garage
Hoekige tafelpoot
Hoek van de schuur
Hoek van de plantenbak
Andere hoek van de schuur
Hoek van het tuinhuisje
Hoek van het hek
Hoek van een andere plantenbak
Hoek van een tafel
Hoek van een vensterbak

BETIFO – Vintage schtuff

En nog zo’n serie juweeltjes… Oude spulletjes uit vergane tijden, glorieuze dingen uit grootmoeders tijd, praktische voorwerpen van weleer, eens zo handig en nu zo leuk voor de sier. Waar kringloopwinkels en brocanteshops vol van staan. Kofferbakverkopen hun handel mee doen. Ja mensen, die lamp en die prullenbak, tis allemaal zo leuk… En herinnert u zich deze nog? Nog?

In de serie Bijna Elke dag TIen FOto’s dus een rijtje vintage spulletjes. Hieronder de beelden:

Konijnenhokje
Eiermandje
Hanglamp
Waarschuwingsbordje
Melkkan
Nog een lampje
Prullenbak
Voorraadpotten
Gereedschap
Telefoon

BETIFO: Strand

Er gaat niets boven een familiebezoekje tijdens de voorjaarsvakantie in het zonnige zuiden van het Zeeuwse land. Middelburg is een oude vestingstad en is op een worp des steens afstand van het strand gelegen. Bij aankomst moest natuurlijk het strand worden bezocht. Terwijl de zon de voorjaarsstralen naar de aarde stuurde en de enkele wandelaar verwarmde, grote schepen langzaam ronkend door de vaargeul gleden, het vlakke water loom het strand op golvend. Heerlijk, zo’n wandelingetje.

Hieronder weer de tien beelden:

De kust, de Zeeuwse kust
Zeeuwse strand
in galop
de duinen van dishoek
paaltjes
lichtstreep
pantoffel
Zon in het zilte water
ribbels
M’n voeten in het zand

BETIFO: dierenpark

Op uitnodiging van een flink bouwbedrijf hebben we een dierenpark verblijd met een bezoekje. De uitgebreide dierenverzameling was nog grotendeels in winterslaap, zoals te doen gebruikelijk in deze tijd van het jaar. Maar de jonge olifanten renden rondjes om een rotsblok, de haaien zwommen hun rustige baantjes en de mantelbavianen speelden met hun kleintjes.

De vlindertuin zat verbazingwekkend vol met vlinders, het safarirestaurant had lekkere koffie en de pinguins spetterden in het rond.

Hieronder de tien beelden.

wachten in de rij
landrover
fotograaf…
libelle momentje
slapende olifant
V van giraffe
Baby giraffe
watercypressen
sneeuwklokjes
het kind en de haai

BETIFO – producten

BETIFO: Bijna Elke dag TIen FOto’s.

Vandaag wat producten uit mn huis vastgelegd. Niks bijzonders eigenlijk maar best leuk om te doen. Gemaakt met de 5DII en een ernstig scherpe Pentacon 50 mm F1.8 en de beelden zijn met vol open diafragma geschoten. Toch wel handig, live view… Scherpstellen door de zoeker is nauwelijks mogelijk, ondanks een matglas met wig en in live view kun je het beeld vergroten en exact scherpstellen.

Camera op diafragma voorkeuze en schieten met een gekabelde afstandbediening. Verlichting door een daglicht lamp recht van boven, beelden bijgesneden en waar nodig de kleurtemperatuur bijgesteld in Lightroom.

 

 

filmrolletje
Polaroid land camera 2000
koffiepot
Aapje
Famous Grouse
Groen potje
Bloempotje
Strik
Duvels glas
Holga 135